Laatste blog: 8/12 - 16/12

Dag iedereen!

Dit zal het laatste blog bericht worden over mijn belevenissen hier in Zuid-Afrika:

Dinsdag 8 december: De grote bazin van Khayalethu kwam aan ons vragen of wij de braai-plaat wouden kuisen. Zij had dit zelf eerst gebruikt bij haar groot feest vorige week zaterdag hierop Khayalethu (waar onze jongens niet mochten bijzijn). Toen had ze da plaat ook niet gekuist voor onze braai van vorige week zondag. Ik heb er mij niet te veel van aan getrokken en gewoon gedaan wat mij gevraagd werd. Ik wist wel niet goed hoe ik hier aan moest beginnen. Ik heb meteen gevraagd of mijn favoriete jongen mij wou helpen. Hij heeft mij zeer goed geholpen en uiteindelijk 'blonk' de braai-plaat terug. Vervolgens heb ik wat opzoek werk zitten doen voor de jongens. Ik wou namelijk de jongens meenemen naar het Seaview Lion Park. Uiteindelijk heb ik zelf gebeld naar de mensen van dit park om te vragen of er iets aan de prijs kon veranderd worden (het was niet zo goedkoop om dit voor de 4 jongens zelf te financieren). Het park liet ons weten dat we gratis binnen mochten!! Hier was ik zeer blij om. Het was al snel middag en Andreas en ik gingen rustig onze lunch opeten op het bankje. Ik zat tegen de muur van de Strong Foundation School. Toen ik terug wou opstaan kreeg ik plots een enorme pijn/steek in mij rug. Ik dacht meteen dat dit om een bij/wespensteek ging. Toen ik Andreas vroeg om te kijken zag hij niets, maar het bleef echt zeer veel pijn doen. Ik heb mijn t-shirt eens uitgetrokken en toen zag Andreas iets vallen op de grond en stampte dit meteen dood. Het was een kleine SCHORPIOEN. Dit beest heeft mij gebeten en Andreas zei meteen dat ik ineens een zeer grote rode plek op mijn rug had. Ik ben meteen naar de mensen van The Office gegaan en zei hebben mij met de schorpioen meteen naar het ziekenhuis gestuurd. We hebben ongeveer 2 uur in het ziekenhuis moeten wachten voor dat het mijn beurt was. De pijn was toen al weg en er was zelfs al bijna niets meer te zien op mijn rug. Uit het onderzoek bleek dat het niet om een giftige schorpioen ging en ik mij dus verder geen zorgen moest maken.  Als ik mij terug duizelig of dergelijke begon te voelen, moest ik meteen terug naar het ziekenhuis komen. Dit kleine beestje heeft mij uiteindelijk nog R 700 gekost (€44). Ik ben natuurlijk zeer blij dat het niet om een giftige schorpioen ging, want dan had ik toch iets ernstiger voorgehad. Ik bekijk dit als één van de 'mooie' herinneringen aan mijn avonturen in Zuid-Afrika.

Woensdag 9 december: Zoals ik had geregeld gisteren zijn Andreas, de leerkracht en ik vandaag naar Seaview Lion Park gegaan met de 4 aanwezige jongens. Eerst was het een korte route door het park. Op ons pad zaten wel zeker zo'n tiental giraffen en 4 zebra's. Dan kwamen we aan een plaats waar we konden uitstappen. De leeuwen en tijgers zaten namelijk allemaal ik grote gebieden die vergrendeld waren door hekken. Dit vond ik wel jammer langs de ene kant. De leeuwen en tijgers lagen allemaal rustig neer, maar toen één van de tijgers S. zag (7 jarige jongen), stond de tijger plots op en begon heel uitdagend heen en weer te lopen en hij bleef kijken naar S. Plots nam hij een aanloop en vloog heel hard tegen het hek. De tijger wou S echt aanvallen! Langs deze kant bekeken was het natuurlijk wel goed dat deze dieren vergrendeld werden achter hekken. Nadien zijn we nog verder gereden waar je iets kon eten en drinken. Andreas en ik hebben de jongens getrakteerd op een drankje en hotdog met frietjes. Ze waren allen zeer blij! Nadien hebben we nog een wandeling op de apenbrug gemaakt, waar we nog een luipaard, stokstaartjes en aardvarkens hebben gezien (Timon en Pumba). Het was een zeer geslaagde uitstap. Iedereen heeft een zeer leuke tijd gehad! In de namiddag heb ik mijn eindevaluatie gehouden met Mia. Deze was ZEER GOED. Ik heb op alle punten een 'zeer goed' gekregen en zelfs op 3 beoordelingspunten een 'uitmuntend'. Hier was ik natuurlijk zeer tevreden mee, zo wordt al het werk dat ik in de stage heb gestoken uiteindelijk toch beloont! 's Avonds is Ellen ook nog langsgekomen voor een laatste individueel gesprek. Ook dit gesprek verliep zeer goed. Ze was zeer tevreden over mijn werk en liet mij weten dat ik klaar ben om in het werkveld te stappen! Op die manier kan ik mijn stageperiode hier in Zuid-Afrika met een gerust hart afsluiten.

Donderdag 10 december: We zijn terug vroeg naar de stage gegaan, want de leerkracht wou met ons en de jongens naar nog een andere plaats gaan, namelijk Maetland. Dit is een zeer mooie plaats, waar zeer hoge 'bergen' zand zijn (het lijkt wel op een woestijn als je er staat. We zijn met de jongens gaan zwemmen in de zee. Ik merkte wel meteen dat dit geen normale zee was. Het water was heel sterk en kwam van alle kanten. We zijn dus niet te diep gegaan met de jongens. Nadien zijn Andreas en ik verder de zee ingegaan. Ik heb nog NOOIT zo'n hoge en gekke golven gezien. Dit was echt niet normaal! We hebben heel de tijd in de golven zitten duiken. Naar mijn gevoel waren er golven tussen van 5 à 6 meter hoog. Dat was echt zalig. We probeerde ook telkens te bodysurfen (met je lichaam meegaan in de de golf i.p.v. een surfbord). Op een gegeven moment was het zelfs zo zot dat de redders hebben teken gedaan om er uit te komen. Na de middag heb ik de 3 jongens die morgen vertrokken geholpen om al hun kleren en waardevolle spullen in te pakken. Ik heb ook een partijtje zitten schaken met mijn favoriete jongen. Ik heb hem expres laten winnen om hem een goed gevoel te geven. Hij had dit niet door dus was het geslaagd. Nadien hebben we nog een film gekeken en was het al weer tijd om naar huis te gaan.

Vrijdag 11 december: Toen we aankwamen, gingen juist de 2 jongste jongens vertrekken! Ik was nog juist op tijd om hen een handje te geven, want ze zaten al in de auto. Ze hadden blijkbaar al de hele ochtend naar mij gevraagd, omdat ze nog afscheid wouden nemen van mij! Vervolgens hebben we met iedereen hier op Khayalethu wat gepraat voor de laatste keer. De 2 jongens nog wat beziggehouden en maar toen het tijd was om te vertrekken was mijn favoriete jongen juist weg met Sigwe. Dit vond ik echt zeer jammer! Ik had graag fatsoenlijk afscheid genomen van hem. Ik heb hier nadien nog veel spijt van gehad. Ik hoop dat alles met hem goed komt. Als ik ooit nog zou terug komen naar Zuid-Afrika, dan zou ik zeker hem gaan opzoeken! Naast dit feit heb ik veel goede herinneringen aan Khayalethu. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat het met al de Khayalethu boys goed komt! Dankjewel aan de al mensen die er voor gezorgd hebben dat ik hier mijn stage heb kunnen doen. Ik heb enorm veel bijgeleerd! Die zelfde dag waren Andreas en ik van plan om naar Tsitsikamma te vertrekken. We hadden 2 nachten geboekt in Dijembe backpackers. Toen we wouden vertrekken maakte onze auto een vreemd geluid en aangezien dit toch 2 uur rijden was, maakte we ons zorgen. Wat bleek nu, onze auto lekte. De eigenaar is 's avonds nog een andere auto komen brengen en we zijn vervolgens met die auto vertrokken naar Tsitsikamma. Toen we aankwamen in de Dijembe hadden ze speciaal nog vlees op de braai overgelaten voor ons. Er hing een zeer aangename sfeer. 's Avonds zijn we met de (toch eigenaardige) eigenaar en zijn compagnon een nachtwandeling gaan maken. Plots kwamen we terecht in het midden van een Township. Het was wel één van de betere townships die ik al had gezien: fatsoenlijke wegen, elektriciteit, stromend water, straatverlichting, ... . We zijn gestopt aan een soort van bar. Bijna al de mensen kende de eigenaar van de Dijembe. Dit stelde mij langs één kant toch gerust. Al de mensen waren zeer vriendelijk tegen ons. Het was zeer aangenaam om te zien hoe het 'nacht' leven in een Township er aan toe gaat! We hebben met heel wat mensen gepraat. De ene was natuurlijk wat meer dronken dan de andere, maar ik vond dit zeer interessant! Na 20 minuutjes zijn we ook teruggekeerd naar Dijembe en zijn we ons stapelbedje ingekropen. 

Zaterdag 12 december: We zijn rustig opgestaan en
naar de ontbijttafel gegaan. Er waren enkel pannenkoeken beschikbaar. Ik mocht dit niet eten, maar ik heb er uiteindelijk toch eentje gegeten, want ik moest wat voedsel binnen hebben. We gingen namelijk mountainbiken! Ik had een zeer goede fiets gekregen. Er was maar één fietsroute van 25 km. Die hebben we gevolgd. Dit begon met een zeer lange en stijle afdaling, maar als je daalt moet je natuurlijk ook bergop. Dit was toch zwaarder dan ik dacht, we zijn allebei nat in het zweet boven aangekomen. Het was een zeer mooie route, met in de helft een prachtig uitzicht zoals je op de foto kan zien! Uiteindelijk hebben we toch zo'n 30 km gefietst omdat we één keer volledig fout waren gereden. De bordjes waren namelijk niet altijd duidelijk! Nadien zijn we ergens rustig gaan drinken. Toen we terug in Dijembe aankwamen, begon het plots te regenen. Het heeft nog de ganse dag en nacht zitten regenen, waardoor we niet gezellig rond het kampvuur konden zitten. Na de vermoeiende dag zijn we op tijd ons bedje ingekropen.

Zondag 13 december: We zijn ergens op restaurant gaan ontbijten zodat ik ook iets glutenvrij kon eten. Nadien hebben we rustig ingepakt en zijn we op ons gemakje vertrokken naar Jeffreys bay ofwel JBay. Hier bleven we ook voor 2 nachten en natuurlijk terug in Ubuntu Backpackers. We hadden hier vorige keer een zeer aangename tijd dus wouden we zeker nog eens terugkomen. We zijn eventjes gaan zwemmen, maar het was nogal koude wind dus zijn we naar de winkel gegaan. We gingen terug eten maken, namelijk wortelpuree met steak en Andreas met worst! Dit is één van mijn lievelingsgerechten! We hadden meteen ook voldoende gemaakt zodat we er morgen ook nog van konden smullen! Bas, de Nederlander die werkt in Ubuntu was zeer blij ons terug te zien. Na het avondmaal hebben we nog wat zitten poolen en hebben we een spelletje liggen kaarten met zeer jongen tieners die vroegen of we wouden meespelen. Het was namelijk vakantie voor de tieners! Vervolgens ons bedje ingekropen, want het was al wat laat!

Maandag 14 december: Vandaag vroeg uit de veren. We gingen namelijk nog een surfen! Deze keer heb ik ook geen les genomen en zelf geprobeerd. Het was een zeer warme dag. Het surfen op zich ging nog wel goed, maar er was gewoon te veel volk aan het surfen. Ik ben vaak een aantal keren van mijn bord moeten springen omdat ik anders over andere mensen zou surfen. Dit was echt niet zo aangenaam. Je moest ook tussen bepaalde lijnen blijven, want de andere stroken waren voor mensen met jetsky's. Dit was dus zeer jammer, maar ik ben blij dat het surfen beter en beter lukt! Het draait allemaal rond oefenen, oefenen en oefenen. Na het surfen hebben we onze lunch/ontbijt gemaakt. Eitjes met stukjes tomaat en paprika's! Nadien zijn we wat binnen gebleven, omdat ik al reeds verbrand was (again...). We hebben wat zitten poolen en 's avonds schnitzel gaan kopen voorbij de wortelpuree! Voor het slapen hebben we samen nog naar een film gekeken.

Dinsdag 15 december: We zijn wat later opgestaan vandaag. Eerst rustig ontbeten en nadien ons op het strand gelegd. Het was een zeer hete dag vandaag. Ik heb mij fatsoenlijk ingesmeerd met factor 50, maar ook nu was ik terug verbrand. We hadden wel wat problemen met onze auto. Hij wou niet meer starten. We moesten wel met deze auto naar PE rijden vandaag. We hebben hem eventjes laten doen. In de namiddag kregen we de auto toch aan de praat en zijn we naar een Barber gereden. We wouden ons haar eens laten knippen door een lokale kapper. Hij deed dit prima en dit voor slechts R70, dat is nog geen €5 wat dus spot goedkoop was. Na vele keren proberen kregen we onze auto terug gestart en zijn we meteen doorgereden naar PE. We hebben bij Connie en Gordon eerst onze valies gemaakt, want morgen vertrekken we terug naar België. 's Avonds zijn we voor de laatste keer nog eens lekker gaan eten.

Woensdag 16 december: We zijn 's morgens voor de laatste keer nog eens gaan lopen op het strand. Nadien hadden we terug problemen met onze auto en na veel keer proberen toch gestart gekregen! Toen we terug bij Connie en Gordon aankwamen, heb ik meteen de eigenaar van de auto gebeld en gezegd dat hij de auto bij ons mag komen halen. Om 18:05 vertrekt ons vliegtuig richting Johannesburg, van Johannesburg naar Londen en van Londen naar Brussel. Morgen rond 11 uur landen we in Zaventem. Ik kijk er enorm naar uit om mijn vriendin, familie en beste vrienden terug te zien!!!


Nu komen we aan het einde van mijn Zuid-Afrikaans stage avontuur. Ik heb er in elk geval geen spijt van. Ik heb enorm veel bijgeleerd op internationaal en cultureel vlak. Ik wil graag Connie en Gordon bedanken voor de afgelopen 3 maanden en natuurlijk jullie, mijn trouwe fans. Bedankt om steeds mijn blog te volgen. Mijn excuses voor de Nederlandse fouten in mijn blog, maar dit komt door al mijn gedrevenheid in het schrijven dat ik niet altijd nakijk wat ik eigenlijk aan het schrijven ben. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben. Ik zie jullie allemaal terug in België en nogmaals bedankt!

27/11 - 07/12

Dag iedereen,

Vrijdag 27/11: Vandaag werd ons gevraagd om wat vroeger naar Khayalethu te gaan. Bijna al de jongens vertrokken vandaag naar huis. Voor mij was dit dus geen probleem om vroeger te komen. Zo kon ik van iedereen rustig afscheid nemen. Het woordje rustig is hier wel misplaatst, want het was één chaos. Een aantal jongens gingen met de taxi en een aantal jongens gingen met de bakkie. Het jammere van de zaak was wel dat Veerle met de bakkie mocht rijden en een aantal jongens mocht afzetten en dat Andreas en ik in het huis moesten blijven om op de jongens die nog bleven te passen. Ik had liever ook mee de jongens naar huis gedaan. Ik heb mij erbij neergelegd en de jongens geholpen om de zware zakken in de voertuigen te krijgen. Ze stonden allemaal klaar om te vertrekken, maar er was één jongen vermist. Ik ben voor hem gaan zoeken, maar ik vond hem niet. Toen ik terugkwam lag hij op de grond en stonden al de volwassenen rond hem. De jongen had een epilepsie-aanval gekregen. Dit had hij sinds zijn geboorte niet meer gehad. De jongen is nu 15 jaar, dus is dit een zeer opvallend en vreemd voorval. Ik vond dit wel erg om te zien. Ik heb ook aan de andere mensen duidelijk gemaakt dat ze niet zo rond de jongen moesten staan en een kussen moesten gaan halen om voor onder zijn hoofd te leggen. De aanval is gelukkig snel over gegaan. Bij gevolg bleef deze jongen samen met een andere jongen in Khayalethu. De andere jongen ging namelijk bij de ene zijn familie verblijven tijdens de vakantie. Khayalethu kon de jongen van de aanval nu niet naar huis sturen. Hij moest namelijk op onderzoek in het ziekenhuis. Een paar dagen later is toch gebleken dat er niets ernstig aan de hand is met de jongen. Naar mijn weten was dit een combinatie van wiet roken en stress om naar huis te gaan. Ze zagen de jongen blijkbaar al waggelend uit de bosjes komen en een beetje later kreeg hij de aanval. Na het hele incident was ik er toch niet goed en was ik toch blij dat ik in Khayalethu bleef om hem in het oog te kunnen houden. De rest van de dag heb ik de 6 aanwezige jongens beziggehouden. We hebben een beetje zitten voetballen en cricket gespeeld. Ik heb hen zo goed mogelijk proberen af te leiden, want het was natuurlijk erg voor deze jongens die niet naar huis konden. De oudste jongen vond het wel heel erg. Dit begreep ik ook. Nu had hij niemand meer van zijn leeftijd rond hem. Ik was van plan hem zo goed mogelijk in de watten te leggen de volgende dagen. Na de stagedag hebben Andreas, Veerle en ik onze supervisie 3 gehouden. Ellen had namelijk de supervisie afgezegd dus was het de bedoeling dat we dit zonder haar gingen houden. Diezelfde avond zijn Andreas en ik naar Jeffrey's Bay vertrokken voor een verlengd weekend. We logeerden in backpackers Ubuntu. Jeffrey's Bay staat bekend voor één van de beste surfplaatsen ter wereld. Dit was nauwelijks een uurtje rijden van Port-Elizabeth. We keken er allebei naar uit!

Zaterdag 28/11: Backpackers Ubuntu was zeker de moeite. Heel aangename mensen ontmoet waar we zelfs mee uit zijn geweest gisterenavond. In de dag zijn we het centrum van Jeffrey's Bay gaan bezichtigen. Ook aan het strand gaan wandelen, maar er was iets te veel wind om er rustig te kunnen zitten. 's Avonds zijn we in een gezellig restaurantje aan de zee iets gaan eten. Eens terug in Ubuntu hadden we een routine, namelijk een spelletje biljart tegen elkaar en rustig praten met nieuwkomers. Het waren allemaal zeer sociale en aangename mensen. 

Zondag 29/11: De eerste keer dat ik eens kon uitslapen sinds ik in Zuid-Afrika ben. Dit had mij heel veel deugd gedaan. In de namiddag zijn we vertrokken naar de watervallen in Jeffrey's Bay. Dit was echt een mooie plaats waar heel veel jeugd samenkomt en gezellig op de rotsen ligt dichtbij een waterval. Er was ook een zelfgemaakte deadride waarmee je in het water terecht kwam. Dit was helemaal iets voor ons. Daar hebben we heel de namiddag zitten genieten. We zijn 's avonds naar de Spar gereden, want ik ging het eten maken namelijk Spaghetti. Hier hebben we heel wat van zitten smullen! (Mijn oma werd vandaag 90 jaar!!! Ik vond het enorm spijtig dat ik niet bij het feest kon zijn, we hebben wel heel eventjes kunnen skypen. Ik ben super trots dat ze het zo goed volhoud!)

Maandag 30/11: Normaal zouden we deze dag moeten werken, maar we hadden gevraagd of we deze dag mochten vrijaf nemen, want het volgende weekend moesten we werken. Voor Mia was dit in orde. Vandaag zijn we gaan surfen. Andreas kan dit al een beetje, ik ben terug gegaan voor een lesje surfen van 2 uur. Het ging super goed, ik was zeer tevreden. 's avonds zijn we terug naar Port-Elizabeth gereden, want morgen was het terug stage lopen. 

Dinsdag 01/12: De jongens waren vandaag niet in Khayalethu, want de leerkracht van de Strong Foundation School had de jongens ergens mee naartoe genomen. Nogmaals een voorbeeld van gebrek aan communicatie, want wij wisten hier niets van. Ook Veerle niet die gisteren wel op de stage was. Langs de andere kant was dit wel goed, want nu hebben we heel de dag rustig voor de IDP's kunnen werken. 

Woensdag 02/12: Toen we toekwamen vroeg Marietjie (bazin van Khayalethu) of wij de jongens nog is zouden willen optrommelen om de stenen op te rapen die in de tuin liggen. Als de jongens goed meededen, mochten we ze (als ze klaar waren) meepakken naar het strand want het was heel warm weer. Ondertussen kennen we de jongens al vrij goed dus weten we hoe we ze moeten motiveren. Aan het werk dat we moesten verrichten, was echter geen beginnen aan. Khayalethu heeft een zeer groot stuk grond. Het probleem is dat er bijna overal stenen liggen. Het gaat hier over bakstenen die in de grond zijn gegroeid. Je krijgt ze er niet vanzelf uit en ze breken zeer gemakkelijk omdat ze al zeer oud zijn. Na verloop van tijd ben ik gaan melden dat hier geen beginnen aan was, want dat er gewoon overal stenen liggen. Ik heb voorgesteld om enkel de grote stenen er uit te halen. Dit vond Marietjie goed. Al de stenen moesten we in de Bakkie smijten. Na verloop van tijd zei ik ook dat ze moesten stoppen, want dat je anders niet meer met de bakkie kon rijden doordat het te zwaar zou zijn. We zijn met Szigwe deze stenen ergens gaan droppen waar de wegen in zeer slechte staat waren. Toen was het al middag, Szigwe wisten mij te zeggen dat we nu al met de jongens mochten vertrekken, want dat het veel te warm was om te werken. Andreas en ik zijn nadien dan ook met de 6 jongens vertrokken richting het strand. De jongens genoten van het warme weer en de afkoeling van het water. Ook ik genoot mee! We hebben er een heel leuke en ontspannende namiddag van gemaakt! Toen we terug aankwamen stond Gordon ons al op te wachten. Die avond is Ellen langsgekomen voor supervisie 4. Het was mijn beurt om de sessie te leiden en een methode mee te nemen om de sessie te laten verlopen. Ik heb de GROW-methode gebruik (Goal, Reality, Options en Way Forward). Ellen vond dit een zeer goede methode en vond dat ik de groep heel goed heb begeleid. 

Donderdag 03/12: De leerkracht had ons gevraagd of we met haar wouden mee gaan naar het strand in de voormiddag. Het zijn altijd zeer mooie plaatsen waar zij ons mee naartoe neemt. Het is altijd leuk om iets nieuw te ontdekken via haar. De jongens zelf genoten er ook van. Het was niet zo warm, maar de meeste hebben toch in de zee gesprongen. Ik had mij ergens rustig op een rots gezet. De oudste jongen van de 6 heeft zich rustig naast mij gezet. Hij is spontaan beginnen vertellen tegen mij. Over zijn familie, school, zijn vriendin, zijn vrienden, zijn rookverslaving, ... . We hebben echt een heel goed gesprek gehad. Het is misschien niet correct van mij om te zeggen, maar dit is mijn favoriete jongen van heel Khayalethu. De reden hierachter is volgens mij, omdat ik enorm veel van hem herken in mijzelf toen ik zijn leeftijd was. Dit is vreemd, maar leuk tegelijk want ik begrijp hem volledig. Ik heb het gevoel dat we uren tegen elkaar kunnen praten. Het gesprek dat we nu hadden duurde zeker zo'n 2 uur. De jongen is 14 jaar, maar dit zou je helemaal niet zeggen. Je schat hem zeker 17 jaar. Hij is enorm voor op zijn leeftijd, juist zoals ik was. De inhoud van ons gesprek vertel ik liever niet, want dat wil ik tussen ons houden. Na het gesprek had ik zo'n goed gevoel en de jongen zelf ook. Hij bedankte mij en wist mij te zeggen dat ik heel goed kon luisteren en dat hij het zeer aangenaam vindt om tegen mij te praten omdat ik rust uitstraal. Dit is de jongen die ik in de watten wou leggen, dit is op dit moment al zeer goed gelukt en dit enkel door te praten met hem. Het doet zelfs zeer veel pijn in mijn hart om te weten dat deze jongen geen plaats heeft om naar huis te gaan. Hij is iemand die dit meer dan ooit verdient. Hij is al zo volwassen voor zijn leeftijd, daar kunnen sommige jongens van 17 of 18 jaar nog van leren. Ik hoop dat hij binnenkort naar zijn familie kan gaan en dat ze hem goed opvangen en niet terug aan zijn lot overlaten. Als ik nog eens zou terugkomen naar Zuid-Afrika zou één van de redenen zijn om deze jongen te zien en te kijken hoever hij dan zou staan! In de namiddag hebben we een beetje de tijd gekregen om voor de IDP's te werken.

Vrijdag 04/12: De jongens waren terug heel de voormiddag weg (wisten we terug niets van). Mia was er ook niet. Ik heb al sinds vorige week donderdag niet meer gezien of gesproken. Ik vraag mij eigenlijk af hoe zij mij fatsoenlijk kan beoordelen als ze mij niet aan het werk ziet met jongens. In mijn ogen kan zij onmogelijk weten hoe ik als social worker en child-care worker ben in Khayalethu want ze heeft hier gewoonweg geen zicht op. Dit vind ik zeer jammer, want op die manier heb de kans om minder goede punten te krijgen op mijn stage dan ik eigenlijk zou verdienen (vind ik zelf). In de namiddag was ik de supervisor voor de jongens die buiten aan het spelen waren. Vandaag mocht de jongen van epilepsie-aanval en de andere jongen die met hem mee ging naar huis. Dus waren er nog maar 4 jongens in Khayalethu vanaf vandaag.

Zaterdag 05/12: Er werd ons gevraagd om het hele weekend te werken. Dit deden we met plezier. Wat we niet wisten was dat wij effectief de enige 2 in Khayalethu waren als begeleider. Er was ook niemand van de Office. Het was enkel wij en de 4 jongens + de 2 oudere die in de week vakantiejob deden. We waren plots verantwoordelijk voor alles, het eten, wassen, aankleden, jongens entertainen, ... . Dit was zeer leuk om te doen. Eens iets totaal anders. De jongens zelf waren dit ook niet gewoon dus probeerde ze ons van het begin te testen, maar we hebben ze meteen kort gehouden zodat ze wisten dat dezelfde regels bij ons telden als bij de andere begeleiders. In de voormiddag hebben we ze een beetje laten werken door terug een hele boel stenen weg te brengen. Iedereen deed goed mee. Dat was zeer fijn. Ik heb er telkens voor gezorgd dat hun 10 uurtje, lunch en 3 uurtje klaar stond. De boterhammetjes waren met liefde gemaakt en dit smaakte hen ook zeer goed. In de namiddag kwam Marietjie aan, want ze gingen de grond van Khayalethu gebruiken om een eindceremonie van karate te houden en nadien was er ook een braai (BBQ). Wij moesten de jongens binnenhouden ofwel mochten ze maar op bepaalde plaatsen spelen, maar zeker niet in de buurt van hun komen. Dat vond ik zeer erg en zeer spijtig. De jongens mochten er zelfs niet van mee eten. Dit vind ik zelfs een schande. Het is nu toch geen moeite om voor 6 jongens extra eten te voorzien en ze te laten meespelen met de al de andere kinderen die daar waren. Marietjie is de bazin dus ik moet volgen wat zij zegt, ook al sta ik hier nog voor geen procent achter. Wij hebben toen meteen iets afgesproken, wij gingen er voor zorgen dat de jongens morgen gingen braaien. Wij gingen hiervoor zorgen.

Zondag 06/12: We hebben met de jongens afgesproken dat ze in de voormiddag nog goed moesten werken (terug de stenen) en dat wij hen dan gingen belonen met een braai 's avonds. Rond de middag ben ik naar de winkel gegaan. Omdat wij de enige 2 begeleiders zijn moet er telkens iemand verplicht in Khayalethu blijven, omdat het altijd kan zijn dat er iemand van de jongens al terugkomt van de thuissituatie en wij hen dan moeten kunnen opvangen. Dus ben ik alleen naar de winkel gereden en al het vlees, groeten en frisdrank voor de braai gaan kopen. 's middags heb ik eitjes zitten maken voor al de jongens. Dit konden ze dan tussen hun boterham stoppen met wat stukjes tomaat en paprika. In begin begrepen ze er niets van en durfde ze het niet goed eten, maar nadien konden ze er niet genoeg van krijgen. Ik heb namelijk niet het menu gevolgd, maar ik vond dat het vakantie was voor de jongens en ze dus ook eens iets anders moeten krijgen i.p.v. altijd hetzelfde. In de namiddag heb ik gezegd dat Andreas de jongens moest meepakken naar het strand (wie wou natuurlijk), want het was prachtig weer. Ik ben in het huis gebleven, maar ik heb alles zitten opruimen en kuisen. Nadien ben ik begonnen aan de voorbereiding van de braai (groentjes snijden, hout sprokkelen, kolen aansteken, enz.). Mijn favoriete jongen is niet mee gegaan naar het strand maar heeft mij heel de tijd geholpen. Hij was de meester van het vuur en ging er voor zorgen dat dit in orde kwam. Rond 17 uur kwam de andere begeleidster aan die ons moest vervangen, maar wij gingen blijven tot na de braai en met de jongens mee eten. Iedereen genoot er met volle teugen van. Ze hebben ons nadien ook allemaal van harte komen bedanken. Dit was zeer leuk en we hebben dit met veel liefde betaald en uitgevoerd. Het gaat er om dat de jongens blij zijn en meer moet dat voor mij niet zijn! In het filmpje zie je wat een jongen deed na het braaien. Ik denk dus dat hij wel gelukkig was :) !

Maandag 07/12: De leerkracht van Khayalethu ging met de jongens een mooie wandeling maken aan het strand en vroeg of we mee wouden gaan met haar. Natuurlijk gingen we met haar mee en het was inderdaad een prachtige wandeling. Sommige stukken deden mij zelfs denken aan de films van Lord Of The Rings. Zuid-Afrika is echt een ongelofelijk prachtig land. Ik ben blij dat de leerkracht ons de mooiste stukjes van Port Elizabeth laat zien, want zelf weten we die natuurlijk niet zijn. De jongens hebben terug in de zee gezwommen. Het was echt de moeite. In de namiddag heb met de jongens een film gekeken binnen, want het weer was omgeslagen. De dagen vliegen voorbij. Het is nog maar 4 dagen stage en dat is het voorbij. Binnen 10 dagen ben ik terug in België. Plots gaan het snel, maar ik zal toch blij zijn als ik terug bij mijn vriendin, familie en beste vrienden kan zijn!