Dag iedereen!
Donderdag 15 oktober: Aangezien dat het woensdag zo laat is geworden, hebben we niet veel kunnen slapen. Het was terug vroeg ochtend voor ons. Dat maakt de band met de kinderen/ jongeren enkel maar hechter en hechter omdat ze ons meer en meer zien, dit is natuurlijk super positief voor het vertrouwen en de groei van onze band. In de voormiddag hebben we heel wat opzoekwerk voor onze stagebegeleidster moeten doen (om haar werk wat lichter te maken). In de namiddag was het de bedoeling dat Andreas en ik een fiets sessie deden, maar aangezien het weer echt slecht was is dit plan letterlijk en figuurlijk in het water beland. Ik heb dan gevraagd om met Veerle mee te rijden om de kinderen mee van school te gaan halen. Zo kon ik de weg nog is zien die we moeten nemen (ik kende hem nog niet van buiten), maar na deze rit wel. Morgen is het aan mij om de jongens van school te gaan halen! Ik kijk er naar uit. Nadien heb ik meegeholpen met het middageten. De jongens eten om 15 uur lunch(middageten), omdat dan pas iedereen terug is van school. Langs de ene kant vind ik het wel goed dat ze willen dat iedereen samen eet, maar langs de andere kant vind ik het erg voor de jongens die zo lang moeten wachten op hun eten. Het is dus een beetje dubbel. Nadien gingen de jongens zwemmen. Ik was gaan vragen of ik mee kon, maar er was spijtig genoeg geen plaats meer. Volgende week gaan ze de taxi (busje) nemen en dan kunnen we wel mee.
Ik was nog iets vergeten te melden wat er dinsdag had plaatsgevonden. De vorm van bestraffing die ze toepaste/toepassen op J, een jongen van 14 jaar. Dinsdag stond hij niet op tijd aan de schoolpoort toen Khayalethu hem kwam uithalen. Hij is dus helemaal te voet naar Khayalethu moeten stappen. Ik zag de jongen voor de poort staan en ging onmiddellijk naar hem toe, maar het poortje/deur was gesloten. Ik zei tegen hem dat hij moest rond gaan, die deur was wel open. Hij was super blij dat ik hem dat kwam vertellen. Terwijl ik dit tegen hem zei, hadden andere begeleiders achter mijn rug ook die poort gesloten. Ik zei tegen hen: 'Wacht, want J. staat voor de poort, hij kan anders niet binnen.' Toen wisten ze mij te zeggen dat dit de bedoeling was, hij is gestraft. Ik moest dit even recapituleren,dus de jongen mocht gewoon NIET BINNEN??? Ik kon dit echt niet begrijpen. De jongen stond dus al 1,5 uur voor een gesloten poort. Om 17:30 kwam Gordon ons halen en toen stond de jongen er nog steeds dus ik weet niet hoe lang hij er in totaal heeft gestaan. Begrijp mij nu wel niet verkeerd, want ik vind ook dat hij een straf verdient, omdat hij te laat was. Maar de jongen toch niet buiten sluiten. De jongens komen juist naar Khayalethu, omdat ze voordien op straat leefde of in zeer slechte levensomstandigheden zaten. Khayalethu betekent 'ons huis' en niet 'buitensluiting'. Van zulke zaken walg ik echt. Ik heb hier meteen ook mijn supervisie over geschreven die wij om de twee weken houden in het bijzijn van Ellen (onze supervisor in Zuid-Afrika).
Vrijdag 16 oktober: Het was al veel mooier weer dan gisteren. De juf van the strong foundationschool (het schooltje van Khayalethu zelf) vroeg ons of we wouden meehelpen om de fietsen naar buiten te nemen zodat de jongens rond het domein van Khayalethu konden fietsen. Natuurlijk hebben we meegeholpen. De jongens vonden het echt geweldig. Ze houden van fietsen. Terwijl de jongens aan het fietsen waren, heb ik een zeer goed gesprek gehad met één van de K2 boys. K1 zijn de jongens die naar school gaan en allemaal samen eten, kortom alles samen doen. De K2 boys zijn jongens die hun school niet hebben afgemaakt, maar die ze klaarstomen om voor zichzelf in deze maatschappij te zorgen. Deze jongens zijn allemaal boven de 18 jarige leeftijd. De jongen waar ik een gesprek mee heb gehad, is 19 jaar. We hebben gesproken over waar hij vandaan kwam en wat zijn geschiedenis is (familie, vrienden, waarom hij hier is, ...). Het was een zeer heftig maar boeiend gesprek. De jongen zelf heeft het wel moeilijk gehad, toen ik nogal confronterende vragen stelde. Hij nam mij volledig in vertrouwen, want hij heeft op al mijn vragen geantwoord. Een vraag was bijvoorbeeld: 'Wat deed het met je, toen je hoorde dat je broer gestorven was?' . Hij nam telkens de tijd om hier op te antwoorden (ik gaf hem ook de tijd). Na het gesprek gaf hij mij een stevige handshake en bedankte mij om het luisteren naar zijn verhaal. Ik zei hem dat hij in Khayalethu super goed bezig was, dat hij zo moet verder doen omdat ik dan zeker wist dat hij er zeker zal komen en ik heb hem op het laatste ook laten weten dat hij altijd bij mij terecht kan als hij eens wilt praten. Na dit gesprek had ik een zeer goed gevoel en naar mijn weten, de jongen ook! Vervolgens ben ik de jongens voor de eerste keer alleen mogen gaan halen (zie foto)! Het was super leuk! Ik had muziek opgezet dat de jongens graag luisteren. Ze waren allemaal aan het meezingen.
Zaterdag 17 oktober: we zijn vroeg opgestaan, want we hadden beloofd aan een paar begeleiders om mee te gaan naar de voetbal van de jongens. We waren zeer enthousiast en zagen het enorm hard zitten! Toen we op Khayalethu aankwamen, vroeg iedereen of we gingen mee voetballen. We vielen uit de lucht, want we dachten dat we gewoon gingen mee begeleiden. We waren hier ook niet op voorbereid (geen passende schoenen, kousen, kleren, ... ) We hebben uiteindelijk heel de match meegespeeld. We zijn spijtig genoeg wel met 6-2 verloren, maar we hebben het wel zeer leuk gehad. Morgen was er nog een match! Na de voetbal zijn we nog even naar de andere matchen blijven kijken en nadien een rustig dagje beleefd aan het zwembad van ons gastgezin en 's avonds lekker gaan uiteten.
Zondag 18 oktober: Terug vroeg opgestaan, want het was terug match! Nu zijn we zelf naar het terrein gereden met onze eigen auto. Vandaag waren we veel beter voorbereid. Tijdens de match viel Andreas spijtig genoeg al zeer vroeg uit. Hij was zeer pijnlijk op zijn schouder gevallen en kon zijn arm niet meer bewegen. We hebben die match 3-3 gelijk gespeeld waarvan ik 2 assists heb gegeven en 1 keer spijtig genoeg op de paal geschoten. Na deze 2 matchen merkte we wel onmiddellijk dat de band met al de jongens plots een zeer grote boost had gekregen. Iedereen was veel opener en socialer naar ons toe. Ze hebben echt respect voor ons gekregen, omdat ze het heel fijn vonden dat we wouden mee voetballen! Ik ben zeer blij dat we dit gedaan hebben en ik kijk al uit naar volgend weekend, want dan moeten ze terug voetballen! Nadien hebben we niet veel meer gedaan, want Andreas kon niet veel doen met zijn schouder.
Maandag 19 oktober: Het was terug vergadering toen we op Khayalethu aankwamen. Tijdens de vergadering ging het ook even over het voetbal. Al de begeleiders vonden het super positief dat we hebben mee gevoetbald en hebben ons hier tijdens de vergadering ook voor bedankt. Na de vergadering moest ik plots jongens gaan afhalen van school waar ik nog nooit was geweest. Het ging over R. van 22 jaar (de oudste jongen van heel Khayalethu) en S. van 10 jaar. Beide zaten ze op 2 verschillende scholen. Eerst ben ik R gaan halen. In de bakkie hebben we een goed gesprek gehad. Eerst ging het over de voetbal en nadien heeft hij mij van alles gevraagd over wat ik hier eigenlijk kom doen, hoe ver ik al stond met het leven. Nadien heeft hij ook aangekaart dat hij ook al zo ver wou staan als mij (ook omdat hij nog een jaar ouder is als mij). Ik heb hem gezegd dat hij super goed bezig is en dat wanneer je zelf iets wil bereiken, het in je eigen handen ligt om hier voor te gaan. Nadien hebben we het ook over meisjes, vrienden, zijn verleden en godsdienst gehad. Een zeer boeiend gesprek, waar we beiden veel uit geleerd hebben. Zoals ik zondag al zei dat de jongens veel opener naar ons toe zijn, dit is een duidelijk voorbeeld hiervan. Er is respect & vertrouwen en dat is heel belangrijk! Nadien ben ik de andere 4 jongens terug van school gaan halen en heb ik na de lunch, Veerle geholpen met haar sessie mee te begeleiden.
Dinsdag 20 oktober: Het was een zeer rustige voormiddag. Ik heb wat opzoekwerk gedaan voor mijn tweede sessie morgen. Ik heb buiten gespeeld met de jongens die aanwezig waren. De jongste hadden vandaag allemaal een afspraak bij de tandarts. Ze moesten nadien ook niet meer naar school dus waren ze vroeger op Khayalethu. Andreas en ik hebben ze wat liggen entertainen tot het lunchtijd was. Vlak voor de lunchtijd moeten ze allemaal al hun kleren aanhebben van karate. Voor de duidelijkheid, lunchtijd is om 15 uur en karate begint om 16:30. Om 15:30 moet iedereen gedaan hebben met eten en moeten ze allemaal naar buiten (verplicht). De jongens krijgen geen tijd om rustig te eten. Het eten zelf ligt om 14:50 al uitgeschept, het wordt dus allemaal koud. Soms kunnen de jongens pas om 15:20 beginnen met eten omdat er een aantal te laat zijn (de hele groep moet dan wachten). Ik vind dit echt wel spijtig, dit zou veel beter en aangenamer kunnen verlopen. Ik zie dit voor de jongens zelf als een stressmoment. Laat de jongens toch op hun gemakje eten, ze hebben nog een dik uur voor de karate begint. Nadien moeten ze zichzelf nog een uur buiten bezighouden in hun karate kleren. Ik speel dan meestal voetbal met de jongens zodat de tijd sneller voorbij gaat voor hun. De karate les zelf is heel leuk. De meeste jongens gaan helemaal op in hun rol en dat is zeer mooi om te zien. 's Avonds heb ik mijn sessie nog helemaal voorbereid en kijk er naar uit om ze te geven!
Woensdag 21 oktober: In de voormiddag heb ik alles gereed gelegd voor mijn sessie. Nadien hadden we afgesproken om te skypen met Sven, onze BP3 prof. in België. Het was een zeer aangenaam gesprek! Jammer dat de verbinding niet zo goed was, maar Sven heeft dit opgelost door af en toe te typen zodat we het toch zeker begrepen. Nadien had ik mijn sessie. Ik had veel voorbereid. Als opwarming ging ik Chinese voetbal spelen. Voor degene die niet weten wat dit is: Een kring maken met je benen open. Er is één bal in het spel en het is de bedoeling dat je met je 2 handen de bal door iemand anders zijn benen laat gaan. Dit vonden de kinderen/jongeren super leuk. Er werd veel gelachen en het was zeer rustig. Heel aangenaam dus! Nadien zijn we naar binnen gegaan. Ik had een schrijfoefening voorbereid. De bedoeling van deze oefening was dat je leert positief zijn over andere jongens. Elke jongen moest in het midden van een blad zijn naam schrijven het blad doorgeven. Dan stelde ik vragen als: Geef een positieve eigenschap van de jongen op je blad... . Nadien las is telkens de antwoorden voor en moesten de jongens raden over wie het ging. Dit vonden ze leuk om te doen en ze staken spontaan hun hand in de lucht om te antwoorden en riepen niet door elkaar. Nadien heb ik ze een varkensneus laten maken. Ik legde het stap voor stap uit. Het was heel rustig. De jongens luisterde zeer aandacht naar mij. Ik was hier echt van verschoten, ik had namelijk niet verwacht dat ze dit in stilte gingen doen. Tijdens de oefening heb ik hen ook gezegd dat ik het zeer fijn vind dat ze zo stil zijn. Na het maken van de varkensneus moesten ze dit allemaal opzetten en terug naar buiten gaan. Andreas en ik waren de wolven en het was de bedoeling dat wij alle varkensneusjes van de jongens te pakken kregen. Dit was echt tof, de jongens waren steeds aan het lachen! Na deze oefening heb ik ze laten kiezen wat ze nog wouden doen. Voetbal natuurlijk. Ik en Andreas waren beide coach van één team. We hebben het zeer professioneel aangepakt. Dit was eens wat anders dan op een hoopte voetballen. Na de sessie ben ik aan Mia feedback gaan vragen, want ze heeft de sessie mee gevolgd. Ze vond het leuke oefeningen, meer zei ze hier niet over. Dit vond ik wel jammer. Rond 19 uur kwam Ellen langs om onze casussen te bespreken. Het was juist zoals de vorige keer een zeer interessante bespreking. Ik heb er heel wat boeiende zaken uit opgevangen.
Dag iedereen!
Het is al een tijdje geleden, maar dit komt doordat ik 5 dagen naar kaapstad ben geweest en toen wij terug waren er steeds problemen waren met het internet.
Maandag 5 oktober, Het was nog steeds erg rustig op onze stage. De jongens hadden nog steeds schoolvakantie. Het waren nog steeds dezelfde 6 die in Khayalethu verbleven. Ik heb mij vooral bezig gehouden met de jongste jongen. Hij verveelt zich echt enorm en weet bij zichzelf geen blijf. Daarnaast mist hij ook zijn leeftijdsgenootjes. We hebben wat zitten spelen, zoals voetbal. Ook heeft hij helpen opruimen, we hebben wat mopjes aan elkaar zitten vertellen. Kortom hij had een reuze leuke dag. Als deze jongen lacht, lig ik zelf (en al de rest van Khayalethu) steeds plat van het lachen. Zijn lach is super hilarisch en enorm aanstekelijk.
Dinsdag 6 oktober, Het was een zeer drukke dag! In de voormiddag heb ik meegeholpen met het middageten klaar te maken. Appels, ajuinen, paprika's en tomaten helpen snijden. Zo heb ik ook beter kennis kunnen maken met de huishoudster. We hebben een goed gesprek gehad en ze apprecieerde het dat ik haar hielp. In de namiddag hebben wij een super groot berghok van Khayalethu, waar allerlei kleren, jassen, voedingsmiddelen, kussens, matrassen enz... liggen. Dit lag hier letterlijk allemaal weg te rotten. Er waren veel beschimmelde kleren bij. Wij hebben heel dit kot aangepakt. Alles wat slecht was, hebben we weggesmeten en alles wat bij elkaar hoorde, hebben we netjes gesorteerd. Tijdens onze kuisbeurt hebben we ook een opvallende ontdekking gedaan. Er lagen namelijk een aantal sportzakken op elkaar gepropt. In de onderste sprong plotseling een grote rat uit, deze rende weg voor haar leven. Toen we de zak helemaal leeg maakte, ontdekte we plots dat er 6 baby ratjes (pas geboren) in de sportzak zat. We hebben ze vrijgelaten in het bos met de hoop dat de moeder haar kindjes zal vinden. Al de jongens vonden dit zeer erg. Het was voor mij mooi om te zien hoe begaan deze jongens met de kleine diertjes waren. Na een lange en vermoeiende dag, konden we trots zijn op ons werk want berghok zag er nu 10x zo proper uit!
Woensdag 7 oktober, We zijn vroeg opgestaan want we gingen naar Kaapstad! Andreas en ik hebben een auto gehuurd voor de hele periode dat wij in Zuid-Afrika zijn. Met deze auto zijn we 's morgens vertrokken en Veerle en Elke (die ook bij ons verblijven in het gastgezin) gingen met ons mee. Het was een mooie rit. Ik heb ongeveer zo'n 3 uur gereden, Andreas ook 3 uur en Veerle ook 3 uur. Het was een rit van ongeveer 9 uur, in totaal zo'n 750 km. We verbleven 4 nachten in het huis van Clive (Zijn vrouw is de zus van Pieter, coördinator van Amava). Clive was onze gids voor de volgende 3 dagen en had voor ons al alles geregeld. Toen we aankwamen was het al donker, maar wat een PRACHTIG huis was dat! Ik kon hier echt niet van over. Een super mooi en heel groot beachhouse met zicht op zee en de bergen. Na een lange rit zijn we vroeg in ons bed gekropen zodat we klaar waren voor onze eerst dag in Kaapstad!
Donderdag 8 oktober, Het was prachtig weer dus zijn we naar Table Mountain gegaan. Clive hoopte dat de berg zichtbaar was (dat er geen wolken voorhingen) en ja zeker! De berg was zeer goed zichtbaar. We zijn met een kabellift naar boven gegaan en op de tafelberg zelf konden we genieten van het prachtige uitzicht. We hebben hier tal van foto's genomen en een heel eindje op de berg zelf gewandeld. 'It was very beautiful' dit waren de woorden die Clive zelf altijd gebruikte! Maar het was ook zeker waar. Daarna zijn we naar een botanische tuin geweest, waar enorm veel planten en bomen stonden. Zelfs planten vanuit de tijd van de dinosaurussen. Als je een plantenliefhebber bent, zeker een aanrader! Vervolgens zijn we wijn en chocolade gaan proeven in de oudste wijnplaats van heel Zuid-Afrika. Groot Constantia is de naam. Eerst kregen we een rondleiding waar en hoe de wijn wordt gemaakt en nadien mochten we 2 witte en 3 rode wijnen proeven waar telkens een passend stukje chocolade hoorde. Het was echt eens tof om te doen, want ik had dit nog nooit voordien gedaan. Vervolgens zijn we naar een stadje geweest dat Fishhoek noemt. Clive heeft daar een appartement met zicht op zee. Toen we daar waren gestopt, zwom een hele school dolfijnen rond de bay heen en weer. Zeer leuk om te zien. Vervolgens zijn we naar huis gegaan, want het was tijd voor het avondeten en nadien rustig ons bedje ingekropen voor de volgende dag!
vrijdag 9 oktober, Vroeg vertrokken om de ferry te halen naar Robbeneiland. Het was ongeveer een 3 kwartier op de ferry zitten. We zijn rond half 12 aangekomen op Robbeneiland. Hier werden de politieke gevangen van Zuid-Afrika opgesloten in de gevangenis. We hebben een rondleiding gekregen in de gevangenis en zeker gestopt bij de cel waar Nelson Mandela heeft gezeten, de grote held van Zuid-Afrika. Nadien zijn we op een busje gestapt dat het hele eiland rondreed met extra uitleg over het eiland. Voor mij persoonlijk had ik meer van het eiland verwacht. Nadien hebben we de ferry terug genomen en onderweg op zee heb ik een grote walvis uit het water zien springen. Het was FANTASTISCH om te zien. Natuurlijk was het te laat om er een foto van te nemen, maar ik heb er wel één in mijn gedachte. Nadien hebben we een 3 tal uur in Waterfront rondgewandeld. Het was een zeer gezellig stadje, met vele winkeltjes, en typische Afrikaanse bands die op straat muziek aan het spelen waren. Andreas en ik hebben hier ook onze eerste Stella Artois gedronken! Nadien zijn we naar huis gereden via een zeer leuke route, namelijk tussen de bergen. We zijn ook nog gestopt op de plaats waar we van de zonsondergang konden genieten. Hier hebben we een aantal prachtige foto's kunnen nemen. Het was een vermoeiende dag, dus na het avondeten bij Clive thuis zijn we onmiddellijk ons bedje ingekropen.
Zaterdag 10 oktober, In de voormiddag zijn we naar pinguïns gaan kijken. Zeer leuk en grappig om te zien! Vervolgens zijn we naar kaap de goede hoop geweest. Hier zijn we, van het meest Zuid-Oostelijke deel van heel Afrika naar het meest Zuid-Westelijke deel van heel Afrika gewandeld. Het was PRACHTIG. Voor mij persoonlijk het mooiste van heel Kaapstad. Een prachtige route, hier heb ik enorm veel mooie foto's van de rotsen en de zee kunnen trekken. Er was veel wind dus eigenlijk was het ook wel een beetje gevaarlijk, maar ik heb er van genoten. Op onze weg terug (in de auto) liepen er plots een aantal struisvogels met een 30 tal mini baby struisvogeltjes langs de kant van de baan. 5 min later zaten er ook een heel groep bavianen met baby baviaantjes langs de kant van de baan. Super leuk om te zien! We hebben hier leuke foto's van kunnen nemen. Nadien zijn we naar huis gereden en ons klaar gemaakt, want bij Clive is het de gewoonte dat zijn gasten de laatste avond op restaurant gaan eten. We zijn naar het 'Seaforth' restaurant geweest. Dit restaurant was dichtbij de pinguïns. Toeval of niet, toen we terug vertrokken naar huis stonden achter het hoekje van het restaurant 15 tot 20 pinguïns vrij rond te lopen. Ik ben helemaal rondgegaan zodat ik goede foto's van de pinguïns kon nemen. Plots maakte er iemand lawaai waardoor de pinguïns verschoten en wegrende richting mij. Ik was dus omringd door 20 pinguïns. Ik had eerst wel een beetje bang, maar nadien merkte ik dat ze niets deden en heb ik selfies getrokken met de pinguïns! Nadien zijn we naar huis vertrokken en zijn we gaan slapen, want de dag daarna moesten we terug vroeg vertrekken met de auto richting PE.
Zondag 11 oktober, Vroeg uit de veren, want we gingen terug naar huis. Ik ben beginnen rijden en vond dat het zeer goed ging. Ik heb 6 uur gereden. We zijn in het stadje van Knysna gestopt en daar iets gegeten. Nadien zijn we nog 1 keer gestopt, namelijk dicht bij de brug waar de hoogste bungy jump ter wereld is. We hebben een aantal jongens de bungy jump zien wagen. Eén van de volgende weken ga ik deze zelf ook zeker eens doen. Ik kijk er nu al naar uit! Eens aangekomen zijn we vroeg in ons bedje gedoken, want maandag was het terug tijd om naar de stage te gaan.
Maandag 12 oktober, We gingen eindelijk al de jongens eens ontmoeten. Eerst ben ik met Hestie (verantwoordelijk voor het ophalen van kinderen op school) met de bakkie gaan rijden, want het gaat onze verantwoordelijkheid worden om een aantal jongens op te halen van school. Eerst was het een testrit en ik was geslaagd. Nadien wist ze mij ook te zeggen dat ik het beste kon rijden van al de studenten (super leuk!!). Vervolgens zijn we na de middag de kinderen van school gaan halen. Hestie reed nu nog eens mee, maar volgende keer, zal ik het alleen zijn. Zo heb ik de jongetjes al wat leren kennen en nadien heb ik meegeholpen bij de lunch. De jongens reageerde zeer positief op ons. Daar was ik enorm blij mee. Niemand heeft het speciaal uitgehangen. De jongens waren enkel wat hevig, maar dat is normaal als je pas vakantie hebt gehad. Nu wordt het een uitdaging om al hun namen te onthouden. We hebben nu ongeveer zo'n 20 jongens ontmoet. De namen zijn niet allemaal van de gemakkelijkste, maar dat komt wel! Ik heb ook gemerkt dat ze moeilijkheden hebben met mijn naam, dus zeg ik tegen iedereen dat ze mij ook 'Joa' mogen noemen. Dit ging al meteen beter. Het was een zeer vermoeiende maar leuke ontmoeting. Ik heb er echt van genoten.
Dinsdag 13 oktober, In de voormidag zijn er geen jongens want ze zijn allemaal naar school. Vandaar dat wij de tijd hebben om voor school te werken. Aangezien dat het internet in ons gastgezin al een tijd niet werkt is dit zeer handig! In de namiddag moest ik meerijden met de taxi (het busje van Khayalethu), omdat ik normaal gezien elke dag een jongen moest gaan halen vanaf morgen. Dit ging mijn verantwoordelijkheid worden en daarom moest ik meerijden zodat ik de weg wist. Nadien zijn we ook nog 15 andere jongens in 4 verschillende scholen gaan halen. Dit was zeker eens tof om mee te maken. Al de jongens waren in hun uniform van het school. Super leuk om eens te zien. Toen we terug op Khayalethu aankwamen hoorde ik dat dit toch mijn verantwoordelijk niet ging worden. De taxichauffeur had zich blijkbaar vergist. Het bleef dus zijn verantwoordelijkheid. Nadien heb ik meegeholpen met de lunch bij de jongens te brengen. Na de lunch was het karate tijd. Al de jongens moesten hun karate uniform aantrekken. De leraren waren een uur te laat dus heb ik gezegd dat we gingen voetballen. Iedereen deed super goed mee! We hadden teams gemaakt en wisselde op tijd af. Al de jongens gingen hier super hard in op. Nadien kwamen de karate trainers aan en heb ik kunnen bewonderen hoe goed sommige jongens hier wel in zijn. Natuurlijk was het ook schattig om te zien hoe de kleinste jongen dit deed. Het was echt prachtig om te zien.
Woensdag 14 oktober, Voormiddag hebben we terug voor school kunnen werken en in de namiddag was het tijd voor mijn eerste sessie recreatie. Ik had van alles voorbereid. Ik had 7 jongens in mijn groep. Kheb mijzelf eerst voorgesteld en aan de hand van een praatbal (als je de bal hebt, mag je praten anders niet) heb ik de andere jongens zich laten voorstellen. Nadien hebben we 'de bom' gespeeld. super leuk spelletje, iedereen deed goed mee. Daarna hebben een vorm van verstoppertje gespeeld. Dit vonden de jongens echt super leuk. Als laatste hebben we 'rotte eieren' gespeeld. Dit vonden ze het leukste! Ik moest wel 2 uur vullen en al snel merkte ik dat dit niet ging lukken. De concentratie van de jongens is zeer laag op sommige momenten. Ze vroegen ook vaak wanneer we gingen voetballen. Ik beloofde telkens dat wanneer ze de spelletjes goed mee deden, dat we daarna gingen voetballen. Maar dan moest wel iedereen goed meedoen. Soms was het dus dat een jongen niet wou verder spelen, waardoor de rest van de groep kwaad werd op die jongen, want dan gingen ze niet voetballen. Zo werd de jongen overtuigd om toch terug deel te nemen aan het spel. Dit was zeer leuk om te zien voor mij zelf. Op die manier wist ik ook dat ik toch redelijk wat gezag had over de jongens. Nadien hebben we ook effectief gevoetbald. Voor volgende sessie moet ik eens nadenken, want op het laatste had ik wat tijd over. Na mijn sessie hoorde ik dat wij mee moesten naar een cricket match waar al de jongens mochten naar kijken. Dit was gesponsord door KFC. Al de jongens moesten ook een petje en een T-shirt aantrekken van KFC. Vervolgens was het wel een beetje chaos, maar te jongens waren gewoon super enthousiast! Andreas of ik moesten ook met de bakkie rijden met 6 jongens vanachter in. Het was een heel groot stadion. Er werd ook heel wat muziek gespeeld door een band die in de tribune zat. Al de jongens danste en lachte de hele tijd. Het was echt zalig om te zien. Ik heb ook een aantal foto's getrokken en ook een filmpje gemaakt. Al de jongens maakte super veel plezier. De match zelf heeft tot 21:30 geduurd, waardoor dit wel heel laat was voor iedereen. Normaal moeten ze hun bed in om 20:30. Ze lagen er allemaal 2 uur later pas in. Het was wel een super leuke dag voor de jongens. In het vervolg zou ik wel aanraden dit in het weekend te doen, want in de week moeten de jongens om 5 uur opstaan. De jongens zullen zeker en vast moe zijn morgen. Wij waren zelf ook pas thuis om 23:00 uur. Zowel ik als de jongens hebben er van genoten en dat is het belangrijkste!
Dag iedereen!
Dinsdag 29 september, We zijn spijtig genoeg niet aan ons projectje kunnen beginnen. In de voormiddag hebben we al de ramen van Khayalethu Centre mogen kuisen. Deze hadden wel degelijk een kuisbeurt nodig. Het was zeer aangenaam want het zonnetje scheen goed. In de namiddag mochten we echt mannenwerk doen! De taxichauffeur/tuinman van Khayalethu had ons speciale zaagmachines bezorgd waarmee wij een groot stuk van de tuin mochten afzagen. Het was (zoals ik al zei) lekker warm dus dit was zeer aangenaam om te doen. Deze machines maakte vrij veel lawaai waardoor we de jongste zijn aandacht hadden getrokken. Hij heeft ons de hele tijd staan bewonderen. Nadien kwam hij aan met een speelgoed zaagje dat ook veel lawaai maakte. Het was super grappig om te zien hoe hij ons probeerde na te doen. Nadien heb ik mij nog wat bezig gehouden met deze jongen tot het tijd was om naar huis te gaan.
Woensdag 30 september, Ik ben vandaag vroeger moeten opstaan omdat we om 9 uur op een afspraak moesten zijn. Het ging om een vergadering met allemaal social workers. Mia (onze stagebegeleidster) had gevraagd om tot daar te komen. Ze wou graag dat we deze vergadering mee volgde. Dit heeft tot rond de middag geduurd. Nadien zijn we met Mia meegereden naar een soort kantoor waar ze een aantal jaar geleden gewerkt heeft. Het was een social workers kantoor waar de mensen terecht kunnen met heel wat vragen of meldingen (meestal i.v.m. kinderen of jongeren). Nadien zijn we ook op huisbezoek geweest bij 2 kinderen die normaal gezien in Khayalethu zijn (omdat het vakantie is zijn de meeste kinderen en jongeren nu thuis). Het was midden in een Township. De kinderen waren momenteel in een soort 'creche' voor jonge kinderen in de Township zelf. We kwamen hier binnen en er lagen wel zeker zo'n 15 kinderen helemaal tegen elkaar gekropen en ingewikkeld in vele dekentjes. De meeste waren aan het slapen. Het was super schattig om te zien. Er lag zelfs een baby'tje van 12 dagen oud in een bedje dat helemaal van hout was gemaakt. De moeder was een meisje van 14 jaar die in deze Township verbleef. Ik was er nadien even niet goed van toen ik dit verhaal hoorde. Je kan foto's van dit huisbezoekje hier boven en onder bekijken.
Donderdag 1 oktober, Het is nog steeds vakantie dus was er nog altijd maar 1 jongetje van 9 jaar en 5 jongeren tussen 16 en 20 jaar. We konden niet veel doen, want het was slecht weer. We hebben vervolgens wat voor school mogen werken. In de namiddag is het toch even gestopt met regenen en heb ik een beetje zitten voetballen met de jongen van 9 jaar. Deze jongen verveelde zich steen dood. Ik kon dit niet aanzien. De andere begeleiders doen deze week zelf ook niet veel moeite omdat het vakantie is. Ik snap dit nog ergens wel en voor de jongeren is dit niet zo erg, maar voor een kind van 9 jaar wel. Die moet weg kunnen met zijn energie, dus heb ik hem maar een beetje liggen entertainen.
Vrijdag 2 oktober, We hadden een opdracht gekregen van Mia om elk een dossier van 10 pagina's in te vullen over een kind van Khayalethu. Dit was aangenaam zoekwerk. Zo ben ik te weten gekomen waarom deze jongen daar zit, wat zijn achtergrond is, enz ... Ik vind zo'n opdrachten zeer nuttig want zo kom je meer te weten over de jongens en kan je op een betere manier met ze omgaan (omdat je hun achtergrond nu wat beter kent). Nadien hebben wij een filmpje mogen bekijken dat een aantal jaar geleden is gemaakt. Het filmpje geeft een introductie weer over wat Khayalethu is en wat de bedoeling is van dit centrum. Zeer interessant om eens te bekijken dus! Nadien hebben we buiten rugby gespeeld met het 9 jarig jongetje! Hij moet namelijk zijn energie ergens kwijt. De jongen genoot er echt volledig van. Jammer dat hij geen Engels kan, anders zou de communicatie wat vlotter verlopen, maar mijn Afrikaans wordt beter bij de dag. Ik begin de taal stilletjes aan onder de knie te krijgen, waardoor ik het jongetje ook beter en beter versta.
Zaterdag 3 oktober en zondag 4 oktober, Het was weekend dus hebben we er ook van genoten. Het was heel mooi weer dus zijn we 2x naar de zee geweest. Ook wat aan de kustlijn gaan lopen om een beetje fysiek in orde te blijven. Een rustig weekendje deed deugd en dit heeft onze batterijen terug opgeladen om er terug een hele week in te vliegen.
Morgen terug naar Khayalethu! Binnen een paar dagen lezen jullie hoe het nog geweest is.
Tot dan!
Groetjes,
Joachim
