25/09 - 28/09

Dag iedereen,
Vrijdag 25 september, we zijn naar onze stageplaats geweest. Er was helemaal niet veel volk. Mia (onze stagebegeleidster) was er zelfs niet. Er was 1 begeleider, 1 iemand van de administratie, 1 huishoudster en 7 kinderen/jeugd. Andreas en ik hadden het idee om een beetje te voetballen of een andere balsport te spelen met de jongens die er waren i.p.v. dat ze de hele dag voor de tv zouden hangen. De begeleidster zelf stelde voor om misschien met de jongens te gaan fietsen. We zagen dit enorm hard zitten! We hebben meteen al de mountainbikes klaargezet. De banden waren bijna allemaal plat en vele fietsen hadden geen fatsoenlijke rem. We zijn minstens 2 uur bezig geweest met het maken van deze fietsen, maar uiteindelijk waren we klaar. Na de middag gingen we vertrekken. Er was afgesproken dat Andreas en ik meereden met de jongens op de fiets en dat de aanwezige begeleidster (samen met Veerle) ons ging achtervolgen met de bakkie (Auto met open koffer). Plots ging het niet door en werden Andreas en ik aan ons lot over gelaten. We stonden er letterlijk alleen voor. Het was plots onze volledige verantwoordelijk! Dit op onze 2de dag, was toch wel even schrikken. Ik zag het eerlijk gezegd niet echt zitten omdat er 6 tieners boven de 16 jaar meereden en 1 jongetje van 9 jaar.. Dit jongetje kon niet zo goed fietsen, vandaar mijn bezorgdheid. De jongens zagen het fietsen enorm hard zitten. Ze hadden elk hun fiets al uitgekozen en waren er al de hele voormiddag over bezig. Ik vond het geweldig om te zien dat de jongens er zo hard naar uit keken, vandaar dat ik ook een klik heb gemaakt: Ik doe dit om hun te plezieren, we maken er het beste van. Uiteindelijk zijn we vertrokken, maar ik heb wel nog steeds mijn bedenkingen met de communicatie die hier rond verlopen is. Ik vind persoonlijk dat zulke zaken niet kunnen. De rit was dan ook niet ongevaarlijk. Het jongste jongetje verstond geen Engels, dus konden we niet goed communiceren. Hij werd tijdens de rit al snel moe en viel af en toe waardoor de hele groep moest wachten. Hij stak ook plots de straat gans over terwijl Andreas en ik zeiden dit zeker niet te doen! Het was gelukkig een rustig straatje waar weinig tot bijna geen auto's komen. Nadien heb ik tegen Andreas gezegd dat hij naast hem moest blijven fietsen en heb ik de oudste van de jongens vanvoor laten fietsen. Ik bleef vanachter fietsen. Vanaf toen ging het beter. Andreas en ik waren nadien toch blij dat we terug waren. Na de fietstocht zijn we het hele terrein eens gaan verkennen. Tijdens het verkennen, hebben we een heel plan bedacht: De jongens spelen nu voetbal op een klein betonveldje met 2 kleine goaltjes. Van dit betonveld willen we een basketbalveld maken, want we hebben 2 basketbalringen gevonden in Khayalethu. Vanachter is er een zeer groot stuk grond/gras wat niet gebruikt word. We willen van dit stuk een groot voetbalveld maken met gras. Het gras staat vrij hoog en op bepaalde plaatsen is de grond zeer hobbelig. We willen deze grond zo gelijk mogelijk maken zodat je er makkelijk op kan voetballen. Maandag gaan we dit voorstellen aan Mia. Wij zien het zeker zitten. We willen dit echt doen voor jongens!

Zaterdag 26 september, zeer vroeg uit de veren, want we gingen hiken (stevig wandelen). Het was super tof! We hebben ongeveer 15 km tussen en op de bergen gewandeld/geklommen. Wanneer we boven kwamen, konden we enorm hard genieten van het prachtige uitzicht. Dit gaf mij dan ook steeds een voldoeningsgevoel. We zijn op onze weg een groep bavianen, een zeer giftige slag en roofvogels tegen gekomen. Zeer interessant dus, zeker een aanrader!

Zondag 27 september, zondag is rustdag. Het was slecht weer dus hebben we binnen een beetje films zitten kijken en 's avonds gaan uiteten.

Maandag 28 september, Mia heeft ons voorstel goedgekeurd. Ze vindt het een mooi initiatief en mogen er misschien morgen al aan beginnen! Het was voor de rest grote kuisdag op onze stage. Veel verschillende kleine klusjes moeten doen de ganse dag door. Rond 15 uur was alles gedaan en mochten we een beetje kiezen wat we deden. Andreas en ik hebben ons vooral bezig gehouden met de kleinste jongen. Ik kijk uit naar morgen om aan ons 'projectje' te beginnen werken!

Binnen een aantal dagen horen jullie hoe de volgende dagen zijn verlopen, tot dan!
Groetjes!

Eerste 3 dagen

Dag iedereen,

Vandaag is het dag 3 in Zuid-Afrika voor mij. Ik zal hieronder de dagen beschrijven.

Wij zijn maandag 21 september om 19:20 vertrokken met het vliegtuig van Brussel naar London, nadien van Londen naar Johannesburg (city in ZA). Van Londen naar Johannesburg was ongeveer 10,5 uur vliegen. Het was een zeer aangename vlucht met goede zitjes en een televisieschermpje voor je alleen waar je tussen vele nieuwe films kan kiezen om te bekijken. Eens aangekomen in Johannesburg was het al eventjes 'schrikken' voor mij en Andreas omdat we niet wisten waar we henen moesten. Aan het onthaal stonden een aantal Zuid-Afrikaanse mannen met pakjes aan, met als titel 'customs' op hun fluovestjes. Twee van deze mannen kwamen onmiddellijk naar ons toegestapt, omdat ze zagen dat we aan het zoeken waren naar waar we henen moesten. Deze mannen pakte onmiddellijk ons vliegtuigticket naar PE (Port Elizabeth) uit onze handen en wezen ons helemaal de weg naar waar wij moesten zijn. In Johannesburg moesten wij ook onze koffers opnieuw inchecken en dit deden deze 2 mannen zelfs voor ons. Nadien vroegen ze ons uiteraard om geld, maar na een zware discussie hebben we dit geweigerd.
Na dit voorval wisten we meteen dat we niet meer in 'ons België' waren. Het was meteen voor ons even schrikken ons. Nadien hebben we een laatste rustige vlucht naar PE gehad. 

Daar stond Gorden (van het gastgezin) ons op te wachten. Ik was zeer blij hem en nadien ook Connie te ontmoeten.

In ZA rijden ze allemaal langs de linkerkant van de baan zoals in Groot-Brittannië, dit was toch enorm had aanpassen en af en toe even schrikken terwijl we met Gordon in de auto zaten. Vervolgens hebben wij ook Veerle, Elke en Amarines ontmoet. Zeer vriendelijke meisjes. Veerle en Amarines doen ook stage in ZA en logeren in het zelfde gastgezin (Connie en Gordon) als ons. Nadien hebben we nog een beetje genoten van onze dag want het was goed weer.

Woensdag 23 september, onze eerste stagedag. Ik was zeer nieuwsgierig hoe het er in Khayalethu aan toe ging. Wat mij meteen opviel was dat iedereen super vriendelijk ons verwelkomde. We waren meteen op ons gemak. Er waren op dat moment maar zo'n 7 of 8 kinderen/jongeren aanwezig op het centrum. De rest zat op school want het was de laatste schooldag. Vanaf donderdag start de schoolvakantie voor 2 weken. Vervolgens zijn wij in de namiddag al deze kinderen/jongeren bij hun thuis mogen gaan afzetten. Dit was een ZEER heftige, maar zeer boeiende dag! We zijn door verschillende Townships gereden met het busje. Ik zat vanvoor naast de 'Taxidriver' van Khayalethu. Ik heb vele foto's mogen nemen. Ik had het natuurlijk wel eerst gevraagd of dit oké was. Het ergste moment vond ik dat wanneer we de 2 laatste gingen afzetten (broertjes). Dit was midden in een Township van PE. Het was echt gewoon een huisje gemaakt van metalen platen en houten blokken daar tegen gezet. In de bijlage zie je een aantal foto's van de meest ongelofelijke zaken. Ik heb er meteen mijn ogen open getrokken en na een rit van ongeveer 5 uur, heb ik op de terug weg toch even moeten bekomen. Ik was er helemaal niet goed van. Nu nog steeds niet, maar vandaag ging het toch wel beter dan vandaag. Op foto's komt het helemaal niet over, je zou het eigenlijk allemaal eens zelf moeten komen bekijken. Dat is echt niet te geloven hoeveel miserie en armoede er eigenlijk bestaat in de land. Ik voelde mij op dat moment echt een ambetante 'rijke' toerist die maar wat foto's neemt. Op een gegeven moment ben ik er ook mee gestopt, omdat ik er zo was van aangedaan. 

Eens terug aangekomen in Khayalethu hebben we ons nog even wat bezig gehouden met de 6 kinderen die in Khayalethu blijven (dus niet naar huis gaan voor 2 weken). 

Donderdag 24 september, het was een nationale feestdag. Bijna heel de Zuid-Afrikaanse bevolking was thuis vandaag. Andreas en ik zijn eens naar de beach geweest, genoten van het zonnetje en nadien ook surfles gepakt! Het was een uurtje surfles. Dit was mijn eerste keer en het was super goed mee gevallen! Ik ben blij dat ik dit eens heb geprobeerd en zal dit misschien één van de volgende weken nog eens gaan doen, want het was echt super! 

Morgen gaan we terug naar de stageplaats. Er zullen wel niet veel kinderen zijn omdat het schoolvakantie is, maar we gaan er het beste van maken voor de kinderen die er wel zijn! Ik kijk er naar uit. De volgende blog zal terug binnen een paar dagen verschijnen. Tot dan!

1 week voor vertrek naar Zuid-Afrika

Hallo allemaal,

Mijn naam is Joachim Hendrickx. Ik ben 21 jaar en derdejaarsstudent Sociale Readaptatiewetenschappen in UCLL te Heverlee (Leuven). Het is een zeer nieuwe opleiding en richt zicht vooral op kinderen, jongeren en welzijn.

Voor mijn derde en laatste bachelorjaar heb ik de kans gekregen om op buitenlandse stage te gaan in Zuid-Afrika voor 3 maanden. Onze school werkt voor de eerste keer samen met Amava vzw (Kijk: http://www.amavavzw.be/). Deze vzw organiseert (vanuit België) projecten in Zuid-Afrika. Ze werken vooral samen met vrijwilligers en stagiaires (zoals ik). Onze contactpersoon van Amava noemt Riet. Zij heeft samen met haar broer deze organisatie vanuit België opgericht. Het zijn zeer aangename, lieve en behulpzame mensen!

Het project waar mijn collega/medestudent Andreas en ik aan gaan meewerken noemt Khayalethu. Het is terug te vinden in Port-Elizabeth. Het is een project voor straatkinderen en jongeren van 8 t.e.m. 18 jaar (uitzonderlijk tot 21 jaar). Zoals ik reeds heb vernomen, worden deze straatkinderen en jongeren in een centrum opgevangen. De kinderen en jongeren overnachten ook in dit centrum. Het doel van dit centrum is de kinderen en jongeren terug integreren in de maatschappij, eventueel herenigen met de familie en absoluut vermijden dat deze kinderen/jongeren terug op straat belanden. http://www.khayalethu.org.za/ Dit is de link naar de officiële website van Khayalethu Youth Centre.

Andreas en ik vertrekken volgende week maandag 21 september rond 19 uur met de vlieger vanuit Zaventem naar Londen, van Londen naar Johannesburg en vandaar uit naar Port-Elizabeth. Wij verblijven ongeveer 3 maanden in een gastgezin . Dit heeft Amava allemaal voor ons geregeld. Connie en Gordon zijn de twee mensen van het gastgezin. Ik kijk er enorm naar uit om deze mensen te ontmoeten. Zij komen ons ook ophalen aan de luchthaven van Port-Elizabeth (PE). Daarnaast maakt dit gezin elke ochtend en avond eten voor ons en worden we telkens gebracht en opgehaald aan onze stageplaats. Wat een luxe, toch? :)

Andreas en ik dienen beide 500 uur stage te lopen. Dat wil zeggen dat we elke weekdag 9 uur stage zullen lopen bij Khayalethu Youth Centre. In de weekends zijn we vrij. Dan hebben we vooral de tijd om andere opdrachten en taken uit te voeren i.v.m. onze school en nadien krijgen we de kans om het prachtige land Zuid-Afrika te bezichtigen en ontdekken.

Zo, nu hebben jullie allemaal een beetje kennis kunnen maken met mij en de bedoeling van deze blog. Vanaf volgende week dinsdag horen jullie hoe onze aankomst is verlopen.

Tot dan!


Groetjes,
Joachim