18/11 - 26/11

Hallo iedereen!

Woensdag 18/11: Ik heb mij heel de voormiddag bezig gehouden met de voorbereiding van mijn sessie die ik vandaag ging geven. Ik had gepland om naar de zee te gaan, want het was super goed weer. Andreas ging met mij mee om te begeleiden. Het was de eerste keer dat ik de 8 jongens te samen had. Nu waren de twee nieuwe jongens in Khayalethu met mij mee. Ik heb hen eerst het doel van de sessies uitgelegd. In de namiddag zijn we onmiddellijk naar de zee vertrokken. Ik had heel wat voorbereiding getroffen. De jongens genoten van al de spelletjes. Op het laatste heb ik hen nog 30 minuten laten vrij spelen. Al de jongens zijn meteen de zee ingesprongen. Nadien begon één van de jongens een voetbalveld in het zand te tekenen. De andere begonnen hem meteen te helpen. Het zag er echt prachtig uit en natuurlijk hebben we daarna allemaal liggen voetballen. Een beetje later kwamen er zelfs oudere jongens aan ons vragen of ze mochten mee voetballen. Het was een zeer leuke en geslaagde sessie. Toen we terug op khayalethu aankwamen, moesten al de jongens vertrekken voor de counseling.

Donderdag 19/11: Het was heel goed weer vandaag! Toen ik aankwam ben ik meteen aangesproken geweest door één van de begeleiders die mij meteen van harte bedankte. Dankzij mijn 'vermoeiende' sessie van gisteren, waren de jongens blijkbaar heel moe en zijn ze rustig gaan slapen! Dat was natuurlijk fijn om te horen! Ik heb mij in de voormiddag heel de tijd bezig gehouden met onze kleinste jongen op khayalethu. Hij had namelijk problemen met zijn ogen en ging vandaag naar een oogarts. Vandaar dat hij dus thuis bleef van school. Ik heb met hem een hele tijd in de zon gelegen en heel wat gebabbeld ondertussen. Het is een heel actieve jongen die enorm wat aandacht zoekt. Hij doet dit wel niet op een storende manier dus ik geef hem zo veel mogelijk liefde als ik kan. Het is echt een heel schattig jongetje. Dit is echt een jongen die ik persoonlijk meteen zou willen adopteren. We hebben zitten voetballen, verstoppertje gespeeld, zitten knikkeren, ... . Voor ik het wist was de voormiddag al om. Nadien heb mee de lunch helpen voor te bereiden en ben ik met Andreas andere jongens van school gaan halen. Toen was het lunchtijd. Zoals altijd moeten de jongens dit zo snel mogelijk opeten, omdat ze nadien onmiddellijk de taxi of de bakkie moeten inkruipen. Het was namelijk de laatste zwemsessie. Omdat het de laatste zwemsessie was mochten de jongens vrij zwemmen. Dit was echt een plezier om naar de kijken. Ik zat langs de kant en de jongens waren continu in het water aan springen. Het ene bommetje achter het andere. Voor ik goed besefte was ik kletsnat. Ik vond dit natuurlijk niet erg, want ik genoot ervan dat de jongens zo veel plezier hadden. Op de terugweg waren de jongens nog steeds erg onrustig dus heb ik toch een aantal keren moeten ingrijpen om hen terug tot rust te brengen. Toen we terug op Khayalethu aankwamen was de rust terug gekeerd.

Vrijdag 20/11: In de voormiddag werd er mij gevraagd of in de lunch kon maken voor de jongens. Voor mij was dit uiteraard geen probleem. Ik doe hier steeds mijn best voor en probeer er voor te zorgen dat het eten juist een tikkeltje lekker is. In het verleden is het voorgevallen dat jongens mij kwamen bedanken omdat het eten lekkerder was als anders. Ik probeer gewoon een beetje meer smaak aan het eten te brengen. De jongens verdienen dat. Er gaan niets boven een lekker bord eten! Zoals ze zeggen, maak ik dit met liefde klaar!
In de namiddag ben ik een aantal jongens moeten gaan halen. Voor ik vertrok ben ik nog duidelijk gaan vragen wie ik juist moest ophalen. Toen ik bij de eerste school aankwam stonden de jongens braaf op mij te wachten. Nadien zijn we rustig naar de andere school vertrokken. Normaal gezien stoppen ook deze jongens vroeger op vrijdag, maar nu kwamen de jongens maar niet buiten. Plots kreeg ik telefoon van Khayalethu dat de jongens al zouden opgehaald zijn door de taxi. Nogmaals een gebrek aan communicatie. Ik heb dus 3 kwartier aan de school zitten te wachten met de andere 2 broers van de vorige school. Niet dat het niet leuk was, want de jongens hebben braaf in de auto zitten spelen. Ik vond dit wel een jammer voorval. Toen ik aankwam moest ik ook meteen twee oudere jongens wegbrengen naar de universiteit van PE. Dit was een heel eindje rijden. Andreas is met mij meegereden. Toen we terug aankwamen op Khayalethu was het al terug tijd om naar huis te gaan. De dag is voorbij gevlogen. Toen ik aankwam in het gastgezin ben ik mij meteen gaan douchen en ben ik terug naar mijn ouders vertrokken. Zij waren vandaag terug van Kaapstad en we gingen samen iets eten. Het was terug zeer gezellig. Nadien zijn Andreas en ik nog iets gaan drinken in de Beershack, want het was weekend!

Zaterdag 21/11: Eindelijk eens een beetje uitgeslapen. Rond de middag ben ik mijn ouders gaan oppikken, want we gingen terug op safari-tour. Juist dezelfde soort safari als bij mijn vriendin Joy. Het weer was weer zeer slecht vandaag. Veel wind en regen. We hebben wel al de belangrijke dieren gezien die er aanwezig zijn in het natuurpark van Schotia, namelijk leeuwen, olifanten, giraffen, bizons, buffels en zelfs neushorens. Dit had ik met Joy vorige keer niet gezien. 's Avonds was het terug een gezellig kampvuur en deze keer hadden we gekozen om eens te blijven overnachten in het park zelf. Dit was wel spannend! Ik vond dit heel tof om eens mee te maken. Ik had van Andreas gehoord dat dit echt wel de moeite was, want hij had dit al eens mijn zijn familie gedaan. Vandaar dat wij dit nu ook hadden gedaan.

Zondag 22/11: Heel vroeg opgestaan, want om 7 uur moesten we terug klaar staan. Eerst kregen we nog eens een ochtend toer in Schotia. Het was prachtig weer vandaag (eindelijk!) en vandaar dat we de leeuwen van heel dichtbij konden zien! Nadien hebben we stevig kunnen ontbijten op dezelfde plaats als gisterenavond. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar het Addo Elephant Park. Zoals eerder gezegd zitten hier ongeveer 700 olifanten. Vorige keer had ik er maar 7 of 8 te zien gekregen ondanks het slechte weer. Vandaag hadden we meer gelukt. We hebben ongeveer zo'n 50 à 60 tal olifanten gezien en op 1 open plaats waren er zeker 22 olifanten tegelijk. Zeer leuk en schattig om heel wat kleintjes aan het werk te zien! Kortom het was een zeer geslaagde safari-trip! 's Avonds zijn we gaan uiteten en is Andreas met ons meegegaan. 

Maandag 23/11: 
Toen we aankwamen op Khayalethu was spijtig genoeg (zoals altijd) de vergadering al bezig. Het was een zeer lange en belangrijke vergadering want vrijdag gaan bijna al de jongens naar huis dus moest er nog veel gebeuren! Na de vergadering zijn we naar de klas van Strong Foundation School gegaan op Khayalethu. Er was namelijk een man aanwezig die kwam spreken over slangen. Naast spreken had hij ook een heel aantal verschillende slangen met zich mee. Er waren heel wat prachtige exemplaren bij! De jongens reageerde in het begin zeer angstig, maar na verloop van tijd ging dit wel over. Het was grappig en tegelijk interessant om te zien! Plots hield de man een boa constrictor slang boven. Dit is een slang uit de familie reuzenslangen. Het is één van de bekendste wurgslangen ter wereld. Al de jongens gingen meteen naar achter toen deze slang werd boven gehaald. Ook ik schrok enorm, want ik had dit niet zien aankomen! Na zijn mooie en gepassioneerde uitleg over de slang, mocht iedereen die wou een foto nemen met de reuzenslang in je nek. Ik heb dit uiteraard (met veel schrik) ook gedaan! Terug een ervaring rijker. In de namiddag heb ik even Andreas helpen assisteren met zijn sessie tot het voor mij tijd was om de jongens, voor de laatste keer, van school te gaan halen. Ik heb hen uitgelegd dat dit de laatste keer was en dit vonden ze zeer spijtig. Ik heb er een zo leuk mogelijke rit van gemaakt. Na lunchtijd heb ik ook Veerle helpen assisteren met haar sessie en toen was het alweer tijd om naar huis te gaan. 's Avonds ben ik voor laatste keer iets met mijn ouders gaan eten, want morgen vertrekken ze terug naar België. Het was een zeer leuke en aangename avond. Ik heb er enorm hard van genoten!

Dinsdag 24/11: Heel vroeg opgestaan. We hebben er voor gezorgd dat we om 6 uur 's morgens op Khayalethu waren. Andreas en ik wouden eens de ochtendrituelen meemaken. De jongens uit bed halen, ontbijten, naar school brengen, ... . De jongens verschoten om ons zo vroeg te zien. Ze waren allemaal aangenaam verrast. Het was leuk om ook deze vorm van chaos eens te zien. Ik heb meteen gevraagd waarmee ik kon helpen. Onze hulp was meer dan welkom. De jongens zijn nadien allemaal rustig kunnen vertrekken naar school. Het was terug prachtig weer. Er waren 3 jongens gestraft omdat ze wiet hadden gerookt. Er werd ons gevraagd om met hen te werken in de tuin. We hebben rustig bekeken wat we konden doen. Het was aan ons om de jongens aan te sporen, werk te verrichten. In begin ging dit heel moeizaam, maar na verloop van tijd zijn we ook aan de praat geraakt met deze jongens. Het was zeer warm dus hebben we allemaal wat liggen zweten. De jongens hebben heel hard zitten meewerken. Rond de middag zijn we terug vertrokken, want onze shift zat er al op. Ik heb de jongens nog eens bedankt voor hun harde werk, ze apprecieerde dit enorm. Na de middag ben ik naar mijn ouders toe gegaan. Hun vliegtuig vertrok pas om 6 uur 's avonds dus kon ik hen afzetten aan de luchthaven. Eerst zijn we nog naar de pinguïns geweest die in PE te zien zijn. Nadien hebben we nog een laatste keer een snackje gegeten samen en daarna rustig vertrokken naar de luchthaven. Ook dit afscheid was moeilijk voor mij. Ik vond het zeer leuk dat ze mij zijn komen bezoeken! Na het toch moeilijk afscheid, ben ik naar Andreas gegaan die op het strand lag te zonnen. We zijn 's avonds nog iets gaan drinken in de Barney's.

Woensdag 25/11: Vandaag hebben we rustig kunnen uitslapen, want we gingen eens de late shift doen. We wouden zowel de ochtend als avond shift eens hebben meegemaakt voordat de jongens naar huis vertrokken. We konden dit natuurlijk alleen maar verwezenlijken door met onze eigen gehuurde auto naar de stage te rijden. Dit was voor ons geen enkel probleem. Normaal gezien had ik mijn sessie vandaag. Ik had dit in de voormiddag ook nog goed voorbereid. Maar toen we op Khayalethu aankwamen, merkte we meteen dat er chaos in de lucht hing. Het was namelijk vandaag de chapel ceremony. Vorige week zijn er een aantal mannen hier druk aan bezig geweest. Khayalethu wou er voor zorgen dat er een plaatsje in hun grote tuin was waar de jongens rust konden vinden en konden bidden als ze dit wouden. Vandaag was dit af dus was het grote ceremony. Bijna al de jongens waren thuis gebleven van school. Deze ceremony was iets zeer speciaal en mooi om mee te maken. Al de jongeren waren zeer blij dat ze dit hebben meegemaakt. Elke jongen kreeg op voorhand ook een briefje waar ze hun geliefde mochten opschrijven. Tijdens te ceremony mochten de jongens dit één voor één voorlezen als ze dit wouden en nadien mochten ze het briefje in de put gaan leggen. Ook al de begeleiders, mensen van de office en wij hadden een briefje geschreven. Nadien al de briefjes in de put lagen werd het grote kruis hier in gepland. Na de ceremony was het tijd om in te pakken. Hier kwam ook wat chaos aan te pas. Dit is ook niet meer dan normaal. Nadien hebben we de jongens wat beziggehouden buiten tot het tijd was voor het avondeten. Dit had ik nog nooit gezien, maar verloopt zoals de lunchtijd. Daarna werd er ons gevraagd om te begeleiden tijdens het douchen van de jongens. Nadien mochten de jongens nog braaf een uur tv kijken en dan was het tijd om te gaan slapen. Aangezien het een vermoeiende dag was, is iedereen braaf zijn bed in gegaan en zijn wij nadien rustig kunnen vertrekken. De jongens vonden het heel leuk dat wij er nog zo laat waren. Ook dit snapte ze niet goed, maar vonden dit meer dan goed!

Donderdag 26/11: We hebben ons vandaag heel de dag bezig gehouden met de IDP's van de jongens (Individual Development Program). Dit is te vergelijken met een handelingsplanning voor de jongens van Khayalethu. We moesten elk met 8 jongens een stevig gesprekje hebben. Elk gesprek moet je op een hele andere manier aanpakken. De ene jongens zijn veel te jong om dit allemaal te snappen of kunnen moeilijk hun concentratie erbij houden, waardoor je ze moet kunnen bezig houden terwijl je een gesprekje met hen aangaat. Anderen moet je oppassen met hoe je je vragen formuleert, want de ene reageert hier veel gevoeliger op dan de anderen. Dit kan de conversatie tussen jou en de jongen verslechten. Mijn gesprekken zijn over het algemeen zeer goed verlopen. Er waren wel wat zware en moeilijke conversaties, waar ik serieus heb moeten zoeken om het antwoord te verkrijgen wat ik wou. Dit was een zeer interessante opdracht. De jongens luisterde zeer goed en deden ook zeer goed mee. Ik was aangenaam verrast! De volgende dagen ga ik mij bezig houden met de scholen van de jongens. Ik ga namelijk gesprekken aangaan met de leerkracht van elke jongen persoonlijk. Nadien ga ik deze gesprekken in een verslag samenvatten. Morgen vertrekken de jongens naar huis. We gaan morgen vroeger om nog fatsoenlijk afscheid te nemen van jongens, want ze vertrekken al om 8 uur naar huis. Ik ga ze zeker en vast allemaal missen!

9/11 - 17/11

Dag iedereen!

Maandag 9 november: Ik ben heel vroeg moeten opstaan vandaag. We gingen namelijk met Mia en één van de jongens naar de rechtbank. Minstens om de 2 jaar heeft Mia de verantwoordelijkheid om de verlenging van het verblijf van elke jongen aan te vragen in de rechtbank. Aangezien dat het goedkeuringsverblijf van deze jongen dinsdag 10 november verviel, was dit weer mooi op tijd. Mia had dit blijkbaar vorige vrijdag pas opgemerkt. Ze heeft veel moeite moeten doen om nog voor dinsdag te mogen langskomen. Dit is een typisch voorbeeld van alles 'last minute' te doen. Dit komt heel onprofessioneel over vind ik. We hadden om 8 uur afgesproken. We waren op tijd, maar Mia kwam pas met de jongen aan om 9 uur. We zijn allemaal samen naar binnen gegaan. De jongen leek heel zenuwachtig. Dit was zijn eerste keer. Toen we binnen kwamen, moesten onze rugzak aan de ingang laten en door een metaaldetector stappen. Ik had niet verwacht dat er zo'n beveiliging aanwezig ging zijn. Vervolgens hebben we ons in de wachtkamer gezet. Daar moesten we wachten op de externe social worker van de jongen en de papa van de jongen. Rond 11 uur is de externe social worker pas aangekomen. We hebben ons vervolgens verplaatst naar de bank aan de rechtbank waar wij moesten zijn. Om 12 uur mochten we eindelijk binnen gaan. Het was er zeer klein en koud. Het was mijn aller eerste keer in een rechtbank. De gerechtsheer heeft 3 algemene vragen en 1 rechtstreekse vraag aan de jongen gesteld. Voor de rest heeft hij een aantal papieren ondertekend en dat was het. Op 7 min waren wij terug buiten. Dit vond ik zeer jammer. In totaal heb ik 4 uur moeten wachten om dan 7 minuutjes binnen te zijn. Ik had hier veel meer van verwacht. Al bij al heb ik er wel geen spijt van, want dit is weer een ervaring rijker. Nadien zijn we terug naar Khayalethu gereden en heb ik geholpen met de lunch voor te bereiden. Na de lunch heb ik sessie van Veerle mee begeleid. Het was één grote chaos, want de jongens moesten vormpjes maken van deeg en natuurlijk hing iedereen vol met bloem. 

Dinsdag 10 november: In de ochtend heb ik mijn tussentijdse evaluatie gehouden met Mia. Deze heeft zeer lang geduurd. Nadien heeft zij mij ook uitgelegd wat het plan is voor de volgende twee weken. Wij gaan elke 8 IDP's (Individual Development Program) en handelingsplanningen moeten opstellen van 8 verschillende jongens. Hiervoor gaan wij een gesprek moeten hebben met de leerkracht van elke jongen, de externe social worker van elke jongen, de zwemleerkracht en de karateleerkrachten. Als laatste moeten we elk een individueel gesprek houden met de jongens. Dit neemt heel wat werk en tijd in beslag en dit moet afzijn voor de eerste week van december. Ook dit is een mooi voorbeeld van alles 'last minute' te doen. We hadden hier al veel eerder aan kunnen beginnen, zodat we hier rustig onze tijd voor konden nemen. Nu moeten we echt zien dat we dit afkrijgen tegen begin december. Na de middag ben ik een aantal jongens van school gaan ophalen. Bij één van deze jongens had ik nog geen individueel gesprek gehad. Daar was nu de kans voor. Ik heb hem een aantal uitnodigende vragen gesteld die hem ook meteen tot rust brachten. Nadien is hij beginnen te vertellen. Over wat dit allemaal ging, ga ik hier nu niet neerschrijven want dit is privé. Het was een zeer aangenaam en met momenten zelfs grappig gesprek. Zo heb de jongen weer langs een andere kant leren kennen, de emotionele kant dan. Eens we aankwamen in Khayalethu was, zette hij meteen zijn stoer masker terug op. Ik snap dit perfect. Als puber moet je heel wat maskers kunnen opzetten, zeker als je continu met andere pubers in contact bent. Dit moet helemaal niet gemakkelijk zijn.
Andreas was vandaag terug! We zijn 's avonds iets gaan drinken in de Barneys!

Woensdag 11 november: Het was projectdag vandaag. Daphne kwam ons rond 8 uur oppikken. We gingen al de projecten die met Amava te maken hebben bezoeken. Eerst zijn we langs gegaan bij Ithemba. Dit is een school voor kinderen met een beperking. Dit is een zeer mooi project en de mensen leveren hier mooi werk. Onze tweede halte was Ubomi. Dit was eerst het project waar Elke zat, maar nu was dit het project waar de 3 vriendinnen: Jasmien, Sarah en Ilona aan het werk waren. Het is midden in een Township gelegen. Toen we daar aankwamen, hebben we eerst een rondleiding gekregen en nadien een lange maar interessante uitleg van wat Ubomi eigenlijk inhoudt. Nadien hebben de meisjes allemaal met de kindjes zitten dansen. Het waren allemaal Vlaamse liedjes die opstonden. Zeer grappig om te zien. Onze derde stop was Vistarus. Dit was het project waar Amarines aan het werk was + Rudy. Hij is de man van Catherine (de dochter van Connie en Gordon). Rudy gaf ons met nog een zeer vriendelijke vrouw een rondleiding in het heel grote project Vistarus. Je kan het zien als een ontwenningskliniek/opvangcentrum voor volwassenen. Deze mensen moeten ook werken op het project. Er zijn een aantal regels aan hun verblijf verbonden waar ze zich zeker aan moeten houden. Onze 4de stop was Zanethemba. Dit is het project waar Catherine (de dochter) werkt en sinds kort ook waar Elke aan de slag is. Dit project is te vergelijken met het project van de 'Weggooi baby's '. Hier zijn ook enkel baby'tjes aanwezig die worden afgestaan door de ouders. Deze baby'tjes wachten nu op adoptie van volwassenen. Onze 5de stop was de White Lodge. Dit was een afkickcentrum voor verslaafde mannen vanaf 25 jaar. Daar heb ik een goed gesprek gehad met één van de mannen die daar zaten. Hij heeft mij rustig verteld wat hij al allemaal had meegemaakt. Dit vond ik zeer boeiend. De voorlaatste stop was het Human Dignity Centre. Dit valt eigenlijk in grote lijnen te vergelijken met een school + naschoolse kinderopvang. Andreas en ik hebben daar een heletijd met de jongetjes zitten voetballen. Last but not least was ons project aan de beurt. Er waren spijtig genoeg niet veel jongens aanwezig. De meeste waren weg voor counseling. Mia heeft ons gewoon het filmpje van Khayalethu laten zien. In dit filmpje staat wel duidelijk wat  Khayalethu is en wat het doel van Khayalethu is. Dit vonden de andere vrijwilligers naar eigen zeggen een zeer hard maar interessant project. Nadien zijn we terug naar huis gegaan. Ik heb gevraagd om mij bij Connie en Gordon af te zetten (de rest ging bij Peter en Daphne eten). Mijn ouders waren vandaag geland en ik ging natuurlijk naar hen toe! Het weerzien was zeer leuk! Ze hebben mij hun hotel laten zien en we zijn 's avonds iets lekkers gaan eten. 

Donderdag 12 november: We hadden vandaag gehoopt dat we wat meer informatie zouden krijgen over de IDP's van de jongens dat we moesten maken, maar Mia was er vandaag niet. Ze had heel de dag trainingsessie en zal vandaag niet op Khayalethu te zien zijn. Dus konden we nog niet aan de IDP's beginnen. Ik ben rond 12 uur mee met de taxi vertrokken om de jongens van school te gaan halen. Van de laatste school gaan ze telkens rechtstreeks naar het zwembad op donderdag. Sinds woensdag was er een nieuwe jongen bijgekomen in Khayalethu. Het was ook juist zijn verjaardag, hij werd 7 jaar. Hij is nog zeer klein en mager voor zijn leeftijd, maar wel super schattig. Dit was voor hem zijn eerste zwemles ooit. Hij was een beetje bang en schaamde zich omdat hij nog niet kon zwemmen, maar hij is niet de enige dus dat stelde hem dan ook meteen gerust. Ik zag dat hij van het zwemmen genoot. Na het zwemmen heb ik met jongens nog wat buiten zitten spelen en daarna was het terug tijd om naar huis te vertrekken. Toen ik thuis kwam ben ik meteen naar mijn ouders hun hotel vertrokken om hen op te pikken. Ze wouden het gastgezin eens zien. Connie en Gordon hebben hen hartelijk verwelkomt. Ook de andere meisjes waren zeer vriendelijk. Mijn ouders voelde zich zeer goed op hen gemak, dus dat was een goed teken. Nadien zijn wij vertrokken om ergens iets gezellig te gaan eten.

Vrijdag 13 november: Het was terug mijn beurt om de jongens te gaan halen. Ik kijk hier altijd zeer hard naar uit. Een van de jongetjes die ik moest gaan halen, was niet naar school gegaan. Hij heeft namelijk zweertjes in zijn rechteroog en ging vandaag naar de oogarts om dit te onderzoeken. Zijn broer zat wel op school dus hem ging ik eerst ophalen. Toen ik aan de school aankwam, kwamen er andere jongens naar mij toe om te zeggen dat het jongetje al is opgehaald geweest. Ik ben naar binnen gegaan om dit na te vragen bij de leerkracht en die bevestigde het verhaal. Dit is nogmaals een voorbeeld van slechte communicatie. Ik ben dan verder vertrokken om de andere jongens te gaan halen. Toen ik terug op Khayalethu aankwam, heeft iemand van de office onmiddellijk gebeld naar de persoon wie de jongen zou kunnen gehaald hebben en daarbij werd dit meteen bevestigd. In de namiddag kwam er terug een nieuwe jongen aan. Hij is 14 jaar. Hij leek mij al meteen stevig in zijn schoenen te staan. Na de lunch was het een klein kerstfeestje. De kinderen/jongeren kregen één voor één een cadeaubox vol met kleren, speelgoed, snoep, ... . Iedereen was super blij, dat was heel leuk om te zien! Iedereen liet met trots zien wat ze gekregen hadden. Na het kerstfeest moest iedereen zich klaarmaken, want we gingen naar een cricketmatch met zen allen! De jongens moesten terug hun petjes en T-shirts van KFC aantrekken. Tijdens de match kreeg iedereen een drankje en een KFC-box van medewerkers van KFC. Dankzij hen, kunnen de jongens naar zo'n cricketmatch gaan kijken, zij sponsoren dit allemaal. Het was terug zeer laat geworden. Nadien ben ik met mijn ouders naar de luchthaven gegaan om een auto te huren voor het weekend. Andreas was namelijk al in de late namiddag vertrokken met 3 meisjes van ons gastgezin op weekend. Hij heeft onze auto meegenomen, wat ik zeker en vast begrijp!

Zaterdag 14 november: Een heel belangrijke dag! Ik ben 's morgens vroeg met mijn ouders vertrokken richting Tsitsikamma. Dit is de plaats waar de hoogste brug ter wereld is om van te bungeejumpen. Ik ging dit doen! Het was ongeveer een 2 uur rijden. Om 1 uur mocht ik springen. Het stressgehalte viel in het begin nog mee, maar op het einde was ik toch echt zenuwachtig. Ik wou het gewoon doen. Mijn ouders zijn mee op de brug gestapt. Voor papa was dit de zwaarste bevalling ooit, want hij heeft hoogtevrees. De bungyjump was echt zalig. Ik ben blij dat ik het gedaan heb en nadien heb mijn ouders ook bedankt om mee te gaan! Op de foto zie je al een voorbeeld van hoe het er uitzag! Nadien hebben we rustig iets gegeten en vertrokken naar 'Monkeyland' en 'The birds of Eden'. Twee zeer mooie parken en zeker de moeite om eens te doen. Daarna zijn we terug vertrokken naar hun hotel en 's avonds iets gaan eten.

Zondag 15 november: In de voormiddag ben ik met mijn ouders naar Baywest Mall geweest, want mijn ouders (eigenlijk mijn mama) wouden gaan shoppen. In de namiddag is het heel hard beginnen regenen. We zijn eens langs Khayalethu gereden, want ze wouden zien waar mijn stageplaats was. Niet veel verder heb je 'Kragga Kamma Game Park' waar vele dieren aanwezig zijn, zoals giraffen, neushorens, zebra's, springbokken, struisvogels, everzwijnen, ... . We zijn er naartoe gereden om te vragen of het te doen was om nu in het park rond te rijden. Het was zeker te doen volgens hem. Ik ging zelf rijden met de auto. Ik vond dit zeer spannend, want nu was het eens zonder gids. Ik vond dit heel tof en mijn ouders ook. We hebben veel verschillende dieren gezien. Mama was zelfs een beetje bang bij de neushorens, omdat we er zo dichtbij waren! ' S avonds zijn we nog iets ergens gaan eten en onze gehuurde auto terug gaan binnenbrengen. Andreas is mij aan de luchthaven komen oppikken.

Maandag 16 november: Vroeg naar Khayalethu vertrokken, want de leerkracht van de Strong Foundation School op Khayalethu belde ons om te vragen of we mee naar het strand wouden gaan met de jongens. We zijn zo snel mogelijk vertrokken. Toen we op Khayalethu aankwamen zijn we onmiddellijk mee de bakkie ingesprongen met jongens en vertrokken. Het was een zeer mooie plaats! Er was een beach voetbalpleintje, een waterglijbaan, een minigolf terrein, een game center waar je kon biljarten, kickeren, enz. De jongens gingen meteen van de glijbaan, behalve de jongste van ze allemaal. Hij durfde niet omdat hij niet kon zwemmen. Andreas kwam tegen mij zeggen dat hij in zijn broekje had gedaan, dacht hij. Ik heb mij meteen ontfermd om deze jongen en hem apart gepakt. Ik heb gevraagd wat er aan de hand was en of hij in zijn broekje had gedaan. Ik rook het ook al dus ben ik aan de leerkracht gaan vragen of hier ergens een douche was, maar dat wist ze niet. Ze is mij wel een emmer komen brengen met water. De jongens heeft zijn kleren uitgedaan en zelf beginnen wassen. Dat vond ik zeer mooi. Hij schaamde zich voor wat hij had gedaan. Ik heb hem laten weten dat dit kon gebeuren. Het probleem was dat hij zo veel stress had, dat hij in zijn broekje deed. Ik heb hem daarna een beetje gewassen en hem een proper broekje aangedaan. Daarna gingen ze de zee in. Allemaal op een opblaasband, dus kon deze jongen ook meedoen. Een uurtje later ben ik gaan vragen of hij niet nog eens naar wc moest gaan en hij zij ja! Al een geluk dat ik het vroeg want hij moest eigenlijk dringend naar het toilet gaan. Toen we terug aan het wandelen waren, moest hij terug naar het toilet lopen, want hij moest nog eens. Dit allemaal van de stress omdat hij niet kon zwemmen. Dit vond ik heel erg voor de jongen, maar ik heb gedaan wat ik kon doen. In de namiddag ben ik de jongens van school gaan halen. Toen het lunchtijd was, kwam Mia kwaad naar mij toe om te vragen waar 'Sergio' was. Ik zei haar dat ik hem niet moest gaan halen van het school of dat niemand mij dit toch gezegd had... Ik heb wel meteen voorgesteld hem te gaan halen en dat was goed. De jongen stond jammer genoeg helemaal alleen buiten aan de school te wachten op zijn transport. Ik heb hem meteen uitgelegd dat het weer om een miscommunicatie ging. Dit is nogmaals een voorbeeld van slechte communicatie op Khayalethu. Ik vond dit persoonlijk wel erg voor de jongen. 'S avonds hadden we een afspraak met Peter en Daphne.

Dinsdag 17 november: De laatste maand van mijn verblijf in Zuid-Afrika is ingegaan. Vandaag heb ik heel wat schoolwerk kunnen verrichten. Ik heb buiten zitten spelen met de jongens en mee de lunch helpen voor te bereiden + begeleiden. Na de lunch hadden de jongens karate en ook deze keer heb ik voorgesteld om supervisor te zijn tijdens hun training.
 

Weekje met mijn vriendin Joy 31/10 - 08/11

Hallo allemaal!

Zaterdag 31 oktober is mijn vriendin Joy helemaal in haar eentje vertrokken met het vliegtuig om mij een weekje te komen bezoeken. Helaas kon ze maar 6 nachten blijven. Joy is een leerkracht en geeft les aan het eerste leerjaar lager onderwijs. Ze kon mij dus enkel maar deze korte periode bezoeken, omdat ze herfstvakantie had. Maandag 9 november moest ze terug voor haar klasje staan. Hier lezen jullie wat wij allemaal deze week hebben gedaan:

Zondag 1 november: Rond de middag mocht ik mijn vriendin eindelijk gaan afhalen aan de luchthaven in Port Elizabeth. Ik stond haar op de wachten met een klein roosje in mijn handen. Het weerzien was fantastisch. Er werden uiteraard wat traantjes weggepinkt. Nadien ben ik met haar naar het huis van Connie en Gordon gereden. We hadden een kamer voor 6 nachten in het Radisson Blu hotel geboekt. We konden er pas in rond 15 uur. Vandaar dat ik haar eerst al eens het huis liet zien waar ik de voorbije 6 weken heb doorgebracht. Op onze weg naar daar was het voor Joy al even aanpassen omdat ik langs de linkerkant van de baan aan het rijden was. Ik was dit ondertussen al een tijdje gewoon. Rond 15 uur zijn wij gaan inchecken in ons hotel. We hadden een kamer met zicht op de zee, wat natuurlijk prachtig was. Het weer sloeg een beetje tegen waardoor we deze dag niet meer veel gedaan hebben. Gezellig ergens iets gaan eten en vroeg ons bedje in want morgen gingen we op safari!


Maandag 2 november: Rond 9 uur kwam de man van de safari ons ophalen aan ons hotel. We zagen er allebei enorm naar uit! Het was voor ons beide onze eerste safari en wisten niet goed wat er van moesten verwachten. Eerst moesten we nog een aantal andere mensen gaan ophalen waardoor de voormiddag al bijna om was. Rond 11 uur zijn we met een busje vertrokken. We gingen 2 verschillende parken bezoeken. Het eerste was Addo Elephant park. Jammer genoeg heeft het de hele dag geregend. Daardoor hebben we in het olifanten park, waar ongeveer tussen de 600 en 700 olifanten zitten, maar 7 olifanten gezien. De dieren gingen allemaal schuilen in het bos. Daar geraakte we niet met het busje. We zijn wel langs een grote olifant gereden die op onze weg aan het wandelen was. Daarnaast hebben we nog een aantal andere dieren gezien, zoals everzwijnen, springbokken, zebra's, ... . Spijtig genoeg niet zo veel als ik verwacht had. Nadien hebben we ook een tweede park bezocht, namelijk Schotia. Dit is een veel kleiner park. In dit park hebben we met een echte safari auto rond gereden. Het was nog steeds rot weer en het was koud, maar daardoor waren de wegen heel modderig. Dit gaf je dan echt een safari gevoel. Door grote plassen water of modderstromen rijden heeft ook zijn charmes. In dit park vond ik het persoonlijk veel leuker. Eerst hebben we giraffen en zebra's van heel dichtbij gezien. Toen we langs een grote poel reden, zagen we een alligator langs de kant van de poel liggen. We zijn langs een kudde bizons gereden en er waren veel antilopen die telkens onze weg overstaken. In dit park waren maar 8 olifanten en we hebben maar liefst 7 van de 8 olifanten gezien in dit park! Het was een echt gezin, met nog een kleine olifant. Op een gegeven moment wou zelfs de grootste olifant tegen onze auto botsen om het kleintje te beschermen. De gids riep een paar keer 'Back off' en na een tijdje 'luisterde' de olifant toch. Dat was spannend! We hebben ook heel lang voor de 3 aanwezige leeuwen gezocht en hebben ze uiteindelijk ook gevonden. Enkel de neushorens hebben we niet gezien. 's avonds kregen we ook in het park ons avondeten. Dat was super gezellig met 2 kampvuurtjes. Nadien kregen we nog een korte rit door het park. Toen we wouden vertrekken stonden plots al de olifanten aan de plaats waar wij aten. Dit vond ik zalig om te zien. Het was heel donker en af en toe zag je een flits van de olifanten via de pitslamp van onze gids. Ze stonden echt heel dicht. Nadien heeft de gids ons terug aan ons hotel afgezet en zijn we na een vermoeiende maar zeer leuke dag onmiddellijk in slaap gevallen.

Dinsdag 3 november: Het was eens beter weer. 's Morgens zijn we gaan ontbijten aan het restaurant tegenover ons hotel (vlak aan de zee) Nadien zijn we een wandeling gaan maken. Na de middag kwam de wind op. We zijn naar het winkelcentrum Bay West geweest. Joy shopt graag (zoals elke vrouw). Het was voor haar ook ontspannen. 's Avonds zijn we iets klein in de Beershack gaan smullen en hebben naar de televisie gekeken in ons hotel.

Woensdag 4 november: Heel vroeg opgestaan want om 8 uur wou ik op mijn stage zijn. Joy en ik gingen samen naar de stage. Zij wou zelf ook eens in de klas van de Strong Foundation school op Khayalethu meedraaien. Bij aankomst werd mijn vriendin door iedereen van harte verwelkomd. Ik heb haar eerst een rondleiding gegeven en nadien zijn we samen naar het klasje gegaan. De jongens gingen blijkbaar om 9 uur vertrekken om bij iemand zijn thuis robots te maken. Mijn vriendin mocht meegaan. Ze vond het naar eigen zeggen, zeer leuk en interessant. Zo heeft ze ook meteen beter kennis kunnen maken met de 6 jongens van de school. Dit zijn ook de jongens waar ik telkens mijn sessie aan geef. Rond de middag kwamen ze allemaal terug. Ik had geregeld dat ik voor mijn sessie (want het was woensdag) met de jongens ging bowlen. Mijn vriendin kon meegaan voor extra begeleiding. Uiteindelijk zijn er nog 2 jongens extra meegegaan. Ik had zelf voorgesteld om dit te betalen en dit vond Mia in orde. Ik had de dag voordien gebeld om van 13:30 tot 14:30 een baan te huren. We kwamen iets vroeger aan dus heb ik samen met Joy voorgesteld dat de jongens elk drie spelletjes mochten spelen in het Nitropark. Je kan er tal van spelletjes spelen zoals racen met een auto of een brommer. Ook dit heb ik zelf betaald. De jongens genoten er enorm van. Nadien zijn we gaan bowlen. Dit vonden ze ook super leuk, maar na een tijdje had ik wel door dat het juist iets te lang duurde. Ze waren met 8 spelers dus moest iedereen een lange tijd wachten vooraleer hij terug aan de beurt was. Dit was voor sommige moeilijk. Geen enkele jongen heeft hierover geklaagd, maar ik zag het enthousiasme bij elke ronde wegzakken. Al bij al was het een zeer geslaagde sessie. Na de sessie zijn we terug naar Khayalethu gereden. We zijn ook onmiddellijk vertrokken, samen met Veerle, naar het huis van Connie en Gorden. We gingen namelijk terug naar de Townships en nadien naar het project 'De weggooi baby's' samen met Peter (van Amava). Toen we aankwamen, kregen we te horen dat de trip in de Townships niet doorging omdat het te gevaarlijk was die dag wegens stakingen. We zijn vervolgens alleen naar de weggooi baby's geweest. Dit is te vergelijken met de vondelingenschuif in België. Er waren 9 baby'tjes aanwezig. 1 baby'tje was gevonden op straat en de rest waren telkens achtergelaten in het ziekenhuis en vervolgens komen ze in dit project terecht. We hebben een tijdje met de baby'tjes gespeeld. Er zat er eentje tussen die mijn vriendin onmiddellijk wou adopteren :). Na dit korte bezoek zijn we een wijntje gaan drinken bij Peter en Daphne thuis. 's Avonds zijn Joy en ik nog iets gezelligs gaan eten in restaurant Angelo's in de Stanley street (super lekker!).

Donderdag 5 november: We hebben wat langer geslapen en zijn terug gaan ontbijten in het restaurant tegenover ons hotel. Het was zeer warm weer. Wij zijn in de namiddag naar het strand gegaan waar Andreas en ik normaal gezien altijd henen gaan. We hebben wat in de zee gezwommen. Het was echt genieten! Nadien zijn we ook aan het strand tegenover ons hotel gaan zitten. Het waren serieuze hoge golven! 's Avonds zijn we naar boardwalk geweest. Het was er zeer gezellig en daar heeft Joy gezocht voor wat cadeautjes voor haar thuisfront. We hebben er ook genoten van de fonteinshow. Nadien heeft we snel iets gegeten in de Spur, want rond 20 u gingen we met mijn oma skypen (zit in een rusthuis). Dit was een zeer emotioneel, maar super leuk gesprekje. Mijn mama had hiervoor gezorgd. Toen was het al tijd om te gaan slapen!

Vrijdag 6 november: Onze laaste volledige dag samen! 's Morgens zijn we terug op dezelfde plaats gaan ontbijten en plots zag ik een hele school dolfijnen voorbij zwemmen. Dit was fantastisch om te zien. Nadien zijn we aan het strand gaan wandelen. Joy zijn op een dijk gaan zitten waar we surfers aan het werk zagen. Nadien heeft Joy beslist dat ze ook eens wou gaan surfen, want anders zou ze er spijt van krijgen. We zijn zijn dit dan ook gaan doen. Toen wij juist in het water zaten, kwam de wind op. De golven waar heel hoog. Dit was mijn tweede surfles. Het was zalig om te doen. Ik heb 2 keer volledig op het surfbord kunnen staan. Joy vond het ook zeker de moeite waard! 's Avonds zijn we voor de laatste avond nog eens gezellig gaan eten met ons tweetjes. We hebben er beide enorm van genoten.

Zaterdag 7 november: 's morgens vroeg opgestaan, rustig terug ingepakt, ons klaargemaakt om de laatste keer te gaan ontbijten en rond 11u zijn we gaan uitchecken. Nadien zijn we op ons gemakje vertrokken naar de luchthaven van Port Elizabeth. Om 13:30 vertrok Joy haar vlucht terug richting België. Rond 13 u is ze naar haar gate gegaan. Het was een zeer zwaar en moeilijk afscheid voor ons beide. Ik ben blijven wachten tot ze moest gaan boarden, want ik zag haar nog steeds staan. Nadien heb ik een zeer zware dag gehad. Er was niemand thuis, want Andreas was nog steeds weg met zijn familie en de al de andere meisjes van het gastgezin waren samen op weekend. Ik ben alleen aan de zee gaan uitwaaien. 's Avonds heb ik samen iets gegeten met Amarines en haar vriend Thole (Nederlanders in het gastgezin). Zij hebben onbewust gezorgd voor wat afleiding.

Zondag 8 november; Ik was terug helemaal alleen in het gastgezin. In de namiddag heb ik buiten wat voor school zitten werken. Het is dringend tijd dat ik terug in het normale routine terecht kom, dat zorgt voor afleiding. Gisteren en vandaag heb ik echt last van heimwee. Ik trek mij natuurlijk wel op aan het gedacht dat mijn ouders volgende woensdag in Zuid-Afrika zijn voor 2 weken. Hier kijk ik naar uit. Morgen terug naar de stage. Dat zal ook voor de nodige afleiding zorgen.

Nog eens een grote DANK U aan mijn vriendin Joy, die heel wat geld heeft betaald om mij 6 dagen te kunnen zien! 

22/10 - 30/10

Dag iedereen!

Donderdag 22 oktober: Het was een zeer rustige dag vandaag. Ik heb meegeholpen met het maken van lunch en vervolgens, nadat de jongens van de Strong foundation school hier in Khayalethu gedaan hadden met school, heb ik mij bezig gehouden met deze jongens. Ze waren zeer speels, dus heb ik met hem tikkertje gespeeld en nadien verstoppertje. Het was zeer aangenaam en het was mooi weer dus was het zeer fijn om te doen! Nadien ben ik met de taxi meegereden die al de kinderen van school ging halen. Vanaf daar ging de taxi rechtstreeks naar het zwembad waar de jongens hun zwemles kregen. Het is echt een klein zwembad. Het is zo klein dat het telkens de groepen in 3 zijn gedeeld. Eerst gaat de eerste groep, dan de tweede (dan heeft de eerste gedaan), ... . Dit allemaal op 1 uur tijd. Het is niet zoals bij ons in België. Daar had je toch telkens een groot zwembad en kregen wij toch steeds op het laatste 'vrij zwemmen' . Zulke zaken zijn hier niet mogelijk. Dat neemt niet weg dat ik dit een zeer mooi initiatief vind. Khayalethu heeft gewoon niet het geld om naar een mooier/groter zwembad te gaan. Nadien zijn we allemaal terug gegaan en was het al weer tijd om naar huis te gaan.

Vrijdag 23 oktober: In de voormiddag hebben we even de tijd gehad om aan ons bachelorproject te werken. Als we tijd krijgen om voor school te werken, gebruiken we deze tijd telkens optimaal. Zo is het ook aangenamer voor ons om dit niet nog na de stage te moeten doen, want er is telkens nog weinig tijd over. Het is echt op sommige dagen zeer druk. Vervolgens ben ik in de namiddag een aantal jongens van school gaan halen. Ik kijk altijd uit naar deze ritten, want het is echt leuk om eens individueel met de jongens bezig te zijn. De jongens zijn altijd blij om mij te zien. De jongens houden ervan om de muziek luid te zetten en mee te zingen. Ik zing dan telkens mee (ook al begrijp ik de taal, Xhosa, niet), maar de jongens vinden dit super leuk. Nadien heb ik terug meegeholpen met lunchtijd.

Zaterdag 24 oktober: De jongens hadden vandaag hun laatste wedstrijd van de voetbalcompetitie. Ze vroegen terug of ik wou meedoen. Ik vond dit natuurlijk geen enkel probleem! Ik speel thuis ook altijd voetbal dus voor mij was dit zalig. Het was maar één match. Toen we daar kwamen, bleek dat de uren waren aangepast en we pas over 3 uur moesten voetballen. Ik heb mij vervolgens bezig gehouden met de jongens tot het tijd was voor de opwarming (die ik ook op mij nam). De match is afgelopen op een 3-3 gelijke stand. We hadden zeker verdient om te winnen, maar helaas! Ik heb wel een goal gemaakt! Het voetballen met de jongens is echt zeer tof, zo leer ik ook de oudere beter kennen. Naar mijn weten zijn de meeste jongens ook niet zo goed in voetbal dus ze kijken echt op naar mij (vorige week ook naar Andreas, maar hij kon nu niet meedoen vanwege zijn arm). Na twee weekends voetbal, merk je ook meteen dat we volledig geaccepteerd worden door de jongens. Dit is een zeer goed gevoel.

Zondag 25 oktober: We moesten vroeg opstaan want het was the Ocean Run vandaag. Heel Khayalethu centrum nam hier aandeel en ook wij stonden op de lijst. Ze hadden ons gevraagd om dit mee te begeleiden. Dit was voor ons geen enkel probleem. Toen we op de plaats aankwamen, merkte we meteen dat er enorm veel wind was vandaag. Port Elizabeth had zijn bijnaam als 'windy city' zeker niet gestolen. Jammer genoeg was er zelfs zo veel wind dat de Ocean Run is afgelast. Toen we aankwamen, waren ze alles al terug aan het afbreken. Het was wel een verstandige keuze, want de wind was echt enorm hard aan het blazen. De kinderen en jongeren vonden het wel jammer. Een aantal van de kleinste vroegen ons of ze naar de zee mochten gaan. Ik ben uiteindelijk meegegaan met een hele groep jongens die de zee in wouden. Het was gewoonweg zalig om te zien hoe hard de jongens hier wel niet van genoten. Elke jongen is met zijn kleren de zee ingedoken. Ze sprongen, lachten, speelden zo enorm luid. Het was prachtig om dit te kunnen bewonderen. Elke jongen glunderde echt van genot. Telkens samen over de golven aan het springen, enz. Ik had de jongens nog nooit zo gelukkig gezien. Ik genoot mee om hun zo gelukkig te zien, dat ik zelf heb besloten om gewoon mee te springen in het water. De wind was nog steeds hard aan het waaien dus toen we uit de zee gingen, was het natuurlijk heel koud. Ik heb de jongens allemaal onder een warme openbare toilet gezet. Zo warmde ze toch op. Ik heb zo ook allemaal één voor één afgedroogd met mijn strandhanddoek die ik bij had. Anders bevroren de jongens zich. 

Maandag 26 oktober: Toen we aankwamen op Khayalethu hebben we meteen aan de vergadering deelgenomen. Daar heb ik zelfs een applausje gekregen, omdat ik zaterdag een goal had gemaakt! De vergaderingen zijn telkens zeer interessant. Ik begrijp er wel niet steeds alles van, maar toch zeker de hoofdzaken. De zaken die ik niet altijd begrijp zijn zaken die besproken worden in het Afrikaans. Nadien werd er aan ons gevraagd of de studenten de lunch vandaag alleen wouden klaarmaken omdat de rest allemaal ergens henen moest. We moesten spaghetti en spaghettisaus klaarmaken. Op dat zelfde moment gingen de jongens van Strong Foundation school in Khayalethu samen met de juf ook iets maken in de oven. Het was dus een beetje chaos in de keuken, want een aantal jongens wouden ook ons helpen met het eten te maken. We hebben zoveel mogelijk samen met de jongens gekookt. Zonder dat we het wisten, hebben we er een zeer leuke activiteit van gemaakt. Rond 12 uur moest ik vertrekken om eerst 4 jongens in 2 verschillende scholen te gaan halen. Het waren niet de jongens van normaal, het waren jongens die examens hadden. Vandaag was hun eerste examen. Het gaat hier over de oudste jongens. De jongere beginnen een week later. Ik heb hen onmiddellijk afgezet, zodat ze voor hun volgende examen konden leren. Daarna was het terug mijn beurt om de andere 4 jongens te gaan halen. De eerste school had laat gedaan, waardoor ik een beetje vertraging heb opgelopen en was ik juist niet op tijd voor de andere school. De jongens stonden mij braaf op te wachten. Ik heb hen ook gezegd dat dit zeer flink was! Vervolgens was het lunchtijd en hebben nog een buiten mee gevoetbald met de jongens.

Dinsdag 27 oktober: In de voormiddag heb ik eerst wat opzoekwerk verricht voor mijn sessie van morgen. Aangezien het mooi en warm weer ging zijn, dacht ik meteen aan waterspelletjes. Ik heb op internet gezocht welke spelletjes ik allemaal kon spelen i.v.m. water. Ik vond wel het thema 'Olympische waterspelen' zeer leuk. Zo kon ik de groep jongens in 2 delen. Het was de bedoeling dat de 2 groepen tegen elkaar streden en er na het doen van een aantal opdrachten, er 1 groep de winnaar is. Wie won, mocht de andere groep zo nat maken als zij wouden. Ik heb alles opgeschreven wat ik nodig had voor elke opdracht, zodat ik dit morgen rustig kon zoeken en klaarmaken voor de water sessie. In de namiddag hebben we buiten gespeeld met de jongens van de Strong foundation school, zoals voetbal, rugby, basketbal, skateboarden, ... . Nadien was het lunchtijd en daarna hebben de jongens altijd karate. De lunch is om 15h00 en de karate start om 16h30. Voor de lunch moeten al de jongens hun karate outfit al aanhebben. Ze krijgen tijd tot 15h15 om hun lunch op te eten. Als één iemand zorgt voor vertraging, moet de hele groep wachten voordat ze mogen starten met eten. Hierdoor krijgen ze vaak maar 5 min de tijd om hun bord op te eten. Ik vind het jammer dat de jongens niet rustig hun eten mogen opeten. Etenstijd zou een moment moeten zijn om tot rust te komen, maar in plaats daarvan is dit op Khayalethu juist een stressmoment. Dit vind ik bijzonder jammer. Nadien moeten ze allemaal naar buiten in hun karate outfit en moeten wachten tot de trainers van karate er zijn. Ze zouden deze tijd in mijn ogen beter gebruiken voor een rustig eetmoment. Ik heb al eens gevraagd waarom ze zo snel moeten eten. Dit draait allemaal rond discipline. Volgens mij zijn er andere manieren om discipline aan te leren dan deze. Tijdens de karate sessie heb ik de supervisie op mij genomen. Ik moest er op letten dat niemand stond te spelen of de 'grappige' stond uit te hangen. Als dit zo was, was het mijn taak om de jongen hier op te wijzen. Ik heb uiteindelijk maar 1 keer moeten ingrijpen.

Woensdag 28 oktober: Het was mijn sessie vandaag! Ik keek er naar uit om deze te geven. Zoals voorspeld, het was prachtig weer. Ideaal weer om waterspelletjes te houden. Eerst en vooral ben ik het materiaal beginnen te verzamelen en nadien heb zeker 50 ballonnen met water gevuld. Ik had er een aantal nodig voor een opdracht en de rest was voor op het einde van de sessie. De jongens genoten met volle teugen van de sessie. Ze hebben niet al de opdracht perfect uitgevoerd, maar dit moest ook niet. Het draaide allemaal rond plezier en nat worden. Ik heb geen enkel moment het gevoel gehad dat ik de groep niet meer in handen had, ook al liet ik ze zeer vrij in het spelen met water. Op het einde was het meer een watergevecht dan iets anders, maar dit was de bedoeling. Er werd niemand gespaard. Iedereen was kleddernat. Vervolgens heb ik spelen met water stop gezet en heb ik iedereen op de grond laten liggen, want we moesten opdrogen. Van deze gelegenheid hebben we ook gebruik gemaakt om met de jongens te praten over van alles en nog wat! op 15 min waren we al droog en dit kwam perfect uit want mijn sessie was toen afgelopen. Rond 16h zijn we terug naar huis vertrokken, want we gingen met Pieter en Daphne (van Amava) de Townships bezoeken. Al de vrijwilligers en stagiairs die bij Connie en Gordon verbleven gingen mee. Daar hebben terug onze ogen opengetrokken. Ook al hadden we de townships al een gezien, het blijft een verschrikkelijk beeld. We zijn in één van de 'huizen' binnen gegaan. Het waren mensen die Pieter kende. Daar hebben we te horen gekregen dat de dochter(20 jaar) van deze vrouw kanker heeft in heel haar lichaam. Nadien hebben we het meisje ook gezien. Ze was super vrolijk, deed alsof er niets aan de hand was, terwijl wij dit hartverscheurend vonden. Ik kreeg echt een krop in mijn keel toen ik zag dat deze vrouw nog steeds kon lachen, terwijl ze waarschijnlijk één van haar laatste weken heeft te leven. Natuurlijk kwamen er zeker een 30 tal kinderen meteen allemaal rond het huis staan toen ze ons zagen. Ze waren allemaal aan het spelen/lachen/zingen/rondhangen om toch allemaal een blik van ons op te vangen. Nadien zijn we een ander 'huis' gaan bezoeken. Een vrouwtje van 64 jaar. Voor zulke huizen zijn gewoon geen woorden voor. Om dit mee te maken en te voelen wat wij als Europeaan voelen, moet je zelf tot hier komen om dit te kunnen bekijken. Het is echt ongelofelijk. Deze mensen leven in zo'n verschrikkelijke armoede en toch kunnen deze mensen altijd blijven lachen. De mensen was super blij om ons te zien, om dan maar te zwijgen over de kinderen. Ze speelden allemaal soorten spelletjes van handgeklap. De meisjes die mee waren met ons hebben dit men hun meegespeeld. Het was zeer fijn om te zien. Het doel van ons bezoek aan de Townships was het geven van schoenen en kleren aan de kinderen. Er was wel een groot probleem. Pieter had alleen schoenmaat 24 en 25 mee. Dit was veel te klein. Daardoor hebben maar 4 jongens/meisjes schoenen gekregen. We hebben meteen ook afgesproken en beloofd om volgende week woensdag 4 november terug te komen met grotere maten van schoenen. Ik kijk er al naar uit om dit te doen, want dan is mijn vriendin Joy er bij en kan ze dit ook eens bekijken!

Donderdag 29 oktober: Het was een rustige dag. We hebben in de voormiddag meegeholpen met de lunch voor te bereiden en met was op te hangen en rond de middag zijn we mee met de taxi vertrokken om al de jongens van school te gaan halen. Nadien gingen ze terug rechtstreeks naar het zwembad ze hebben ons nodig voor de supervisie. Ook hier wanneer de jongens niet luisteren of zitten te spelen, moeten wij ingrijpen.

Mia was ziek. Vandaag dat we de tussentijdse evaluatie niet konden doen die vandaag gepland was. We hebben haar meteen een E-mail gestuurd om te vragen wanneer we dit dan zouden laten plaatsvinden. Daarnaast heb ik deze dag wel mijn ogen opengetrokken. Blijkbaar is het vanaf 27 november grote vakantie hier in Zuid-Afrika. Dat wil zeggen dat AL de jongens naar huis gaan en dat er voor degene die niet naar huis kunnen, opvang wordt voorzien ergens anders (dus niet op Khayalethu). Ik stel mijzelf nu de vraag wat wij dan onze laatste twee weken nog hier gaan moeten doen als er geen jongens meer zijn. Ik veronderstel dat wij klusjes zullen moeten doen, maar ik vind het vooral jammer dat wij hier niet van op de hoogte waren. We gaan proberen rond te horen of we de laatste twee weken bij een ander project mogen aansluiten, waar wel nog kinderen en jongeren zijn. Natuurlijk alleen als Mia niets voor ons meer in petto heeft. Als ze ons die twee weken nog nodig heeft, blijven we uiteraard nog op Khayalethu. Anders zou het zonden zijn.

Vrijdag 30 oktober: We hadden donderdag op het bord zien staan dat de kinderen van de Strong Foundation school met de juf naar de zee gingen + pinguïns gingen bezoeken. Andreas en ik hebben meteen voorgesteld om mee te gaan. De juf vond dit perfect. Ze kon wat extra begeleiding gebruiken. We moesten wel een uur vroeger komen en omdat dit niet uitkwam voor Gordon, zijn we met onze eigen auto naar Khayalethu gereden. We zijn mee vanachter in de bakkie gekropen met de 6 jongens van de school. De jongens vonden het super leuk dat we mee waren. Het bezoek aan de pinguïns was super tof! De jongens waren heel flink en luisterde heel goed naar de gids die van alles aan het uitleggen was over pinguïns. Nadien zijn we naar de zee getrokken. Een super mooie plaats, waar veel mooie en grote rotsen en lange stranden waren. Bijna iedereen is de zee ingesprongen. Het was wel niet zo warm, maar dat maakte voor de jongens niets uit. Andreas en ik hadden ook een bal mee waar we op het strand mee hebben zitten voetballen. De jongens genoten met volle teugen! Nadien zijn we samen op een nog ander plekje onze lunch gaan eten, daar was het ook fantastisch mooi. Ik heb er zelf heel hard van genoten, want ik was er nog nooit geweest en dit gaf mij een nog mooier beeld van Port Elizabeth. Rond 13h00 waren we terug op Khayalethu en moest ik al meteen vertrekken om de kinderen van school te gaan halen. Nadien vroegen ze mij of ik Auntie ( zij kookt in Khayalethu) even naar de winkel wou brengen. Deze vrouw kan zelf niet rijden. Plots vroegen ze ook of we eerst snel naar het containerpark wouden rijden. Er werd rap een aanhangwagen aan de bakkie vastgemaakt. Ik was al meteen aan het denken, zolang ik maar niet achteruit moet rijden is het goed want dat heb ik nog nooit gedaan). Ze vroegen mij ook of er al ooit mee had gereden, waar ik nee op antwoordde. 'Voor alles een eerste keer' kreeg ik terug als antwoord. Het is wel fijn dat ze mij vertrouwen, maar zelf had ik een beetje schrik. Natuurlijk toen ik op het containerpark aankwam, moest ik achteruit rijden. Er stond veel mannen te kijken naar mijn falen. Uiteindelijk heeft één iemand mij telkens aangegeven als ik naar rechts moest afdraaien of naar links. Zo is het wel gelukt. Toen we terug aankwamen, moesten ik en Andreas al terug vertrekken. We moesten snel iets gaan eten, want daarna werden we verwacht in het Nelson Mandela voetbalstadion (dat speciaal voor WK 2010 is gebouwd). Al de jongens van Khayalethu gingen daar naar een voetbalmatch kijken en er werd ons gevraagd om dit mee te begeleiden. Wij zeiden uiteraard met veel plezier JA! We wouden beiden als eens graag naar dit stadion gaan en nu hadden we de kans om dit te doen. Dit dan nog is samen met onze jongens van Khayalethu, beter kan niet. Toen we in het stadion aankwamen was IEDEREEN super blij om ons te zien. Al de jongens hebben heel de tijd rond ons gehangen. Ze supporterde allemaal voor de thuisploeg! De eerste helft stonden ze met 0-1 achter en de tweede helft heeft de thuisploeg nog 2x gescoord dus was het nog eens groot feest ook. Na de match gedaan was, zijn we met de jongens naar buiten gegaan. We hebben gevraagd aan de andere begeleiders of we nog iets konden doen en of ze iedereen hadden. Al de jongens die bij hun zaten (de jongere) waren bij hun en met oudere jongens hadden ze afgesproken op een bepaalde plaats na de match. Uiteindelijk zijn wij rustig vertrokken. We zijn verder door naar de kust gereden om iets te gaan drinken. Plots kregen we telefoon van Gordon dat er 3 jongens van Khayalethu voor hun deur stonden. Ze vroegen achter ons. Blijkbaar waren de jongens expres fout gegaan en hebben niet op de plaats van afspraak gewacht. Ze wouden vragen aan ons of ze water kregen voor hun weg te voet naar huis. Gordon heeft dan zelf beslist om de jongens naar Khayalethu te brengen (ik had voorgesteld om dit eerst zelf te doen), maar Gordon ging het doen. Hij heeft dan met één van de begeleiders gepraat. De begeleider ging hen hier voor straffen.