Dag iedereen,
Vrijdag 25 september, we zijn naar onze stageplaats geweest. Er was helemaal niet veel volk. Mia (onze stagebegeleidster) was er zelfs niet. Er was 1 begeleider, 1 iemand van de administratie, 1 huishoudster en 7 kinderen/jeugd. Andreas en ik hadden het idee om een beetje te voetballen of een andere balsport te spelen met de jongens die er waren i.p.v. dat ze de hele dag voor de tv zouden hangen. De begeleidster zelf stelde voor om misschien met de jongens te gaan fietsen. We zagen dit enorm hard zitten! We hebben meteen al de mountainbikes klaargezet. De banden waren bijna allemaal plat en vele fietsen hadden geen fatsoenlijke rem. We zijn minstens 2 uur bezig geweest met het maken van deze fietsen, maar uiteindelijk waren we klaar. Na de middag gingen we vertrekken. Er was afgesproken dat Andreas en ik meereden met de jongens op de fiets en dat de aanwezige begeleidster (samen met Veerle) ons ging achtervolgen met de bakkie (Auto met open koffer). Plots ging het niet door en werden Andreas en ik aan ons lot over gelaten. We stonden er letterlijk alleen voor. Het was plots onze volledige verantwoordelijk! Dit op onze 2de dag, was toch wel even schrikken. Ik zag het eerlijk gezegd niet echt zitten omdat er 6 tieners boven de 16 jaar meereden en 1 jongetje van 9 jaar.. Dit jongetje kon niet zo goed fietsen, vandaar mijn bezorgdheid. De jongens zagen het fietsen enorm hard zitten. Ze hadden elk hun fiets al uitgekozen en waren er al de hele voormiddag over bezig. Ik vond het geweldig om te zien dat de jongens er zo hard naar uit keken, vandaar dat ik ook een klik heb gemaakt: Ik doe dit om hun te plezieren, we maken er het beste van. Uiteindelijk zijn we vertrokken, maar ik heb wel nog steeds mijn bedenkingen met de communicatie die hier rond verlopen is. Ik vind persoonlijk dat zulke zaken niet kunnen. De rit was dan ook niet ongevaarlijk. Het jongste jongetje verstond geen Engels, dus konden we niet goed communiceren. Hij werd tijdens de rit al snel moe en viel af en toe waardoor de hele groep moest wachten. Hij stak ook plots de straat gans over terwijl Andreas en ik zeiden dit zeker niet te doen! Het was gelukkig een rustig straatje waar weinig tot bijna geen auto's komen. Nadien heb ik tegen Andreas gezegd dat hij naast hem moest blijven fietsen en heb ik de oudste van de jongens vanvoor laten fietsen. Ik bleef vanachter fietsen. Vanaf toen ging het beter. Andreas en ik waren nadien toch blij dat we terug waren. Na de fietstocht zijn we het hele terrein eens gaan verkennen. Tijdens het verkennen, hebben we een heel plan bedacht: De jongens spelen nu voetbal op een klein betonveldje met 2 kleine goaltjes. Van dit betonveld willen we een basketbalveld maken, want we hebben 2 basketbalringen gevonden in Khayalethu. Vanachter is er een zeer groot stuk grond/gras wat niet gebruikt word. We willen van dit stuk een groot voetbalveld maken met gras. Het gras staat vrij hoog en op bepaalde plaatsen is de grond zeer hobbelig. We willen deze grond zo gelijk mogelijk maken zodat je er makkelijk op kan voetballen. Maandag gaan we dit voorstellen aan Mia. Wij zien het zeker zitten. We willen dit echt doen voor jongens!
Zaterdag 26 september, zeer vroeg uit de veren, want we gingen hiken (stevig wandelen). Het was super tof! We hebben ongeveer 15 km tussen en op de bergen gewandeld/geklommen. Wanneer we boven kwamen, konden we enorm hard genieten van het prachtige uitzicht. Dit gaf mij dan ook steeds een voldoeningsgevoel. We zijn op onze weg een groep bavianen, een zeer giftige slag en roofvogels tegen gekomen. Zeer interessant dus, zeker een aanrader!
Zondag 27 september, zondag is rustdag. Het was slecht weer dus hebben we binnen een beetje films zitten kijken en 's avonds gaan uiteten.
Maandag 28 september, Mia heeft ons voorstel goedgekeurd. Ze vindt het een mooi initiatief en mogen er misschien morgen al aan beginnen! Het was voor de rest grote kuisdag op onze stage. Veel verschillende kleine klusjes moeten doen de ganse dag door. Rond 15 uur was alles gedaan en mochten we een beetje kiezen wat we deden. Andreas en ik hebben ons vooral bezig gehouden met de kleinste jongen. Ik kijk uit naar morgen om aan ons 'projectje' te beginnen werken!
Binnen een aantal dagen horen jullie hoe de volgende dagen zijn verlopen, tot dan!
Groetjes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten